مقایسه‌ ساختار مدیریت بحران‌ در ایران، ژاپن، هند و ترکیه

بحران‌های طبیعی بر زندگی میلیون‌ها نفر در سراسر جهان تاثیر می‌گذارد و هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی به وجود می‌آورد. مدیریت بحران‌های طبیعی می‌تواند این هزینه‌ها را کاهش دهد و جوامع را در برابر این بحران‌ها ایمن و مصون کند. هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ ساختار مدیریت بحران‌های طبیعیِ ایران، ژاپن، هند و ترکیه است. روشِ پژوهش مقایسۀ کیفی است. روش گردآوری داده‌ها نیز روش کتابخانه‌ای و استفاده از اسناد و مدارک و گزارش سازمان‌های مرتبط است. جامعۀ موردمطالعه ایران، ژاپن، هند و ترکیه را در برمی‌گیرد.یافته‌های پژوهش بیانگر تفاوت بحران‌های طبیعی رایج، تفاوت سطح و تمرکز مدیریت بحران‌های طبیعی در کشورهای موردمطالعه است. سازمان‌های مدیریت بحران در این کشورها درگذر زمان قدرت بیشتری به دست آورده‌اند و در ترکیه، ژاپن و هند زیرنظر عالی‌ترین مقام اجرایی قرار دارند اما در ایران زیرنظر وزارت کشور است. قوانین مرتبط با مدیریت بحران، درگذر زمان، از قوانین بخشی به قوانین جامع تبدیل شده‌اند که وظایف و اهداف سازمان‌های مرتبط را تعیین می‌کنند. قانون جامع مدیریت بحران در ایران دیرتر از سایر کشورها تصویب شده است.