بازنمایی رابطه بین نگرش به دولت و شهروندی اجتماعی فعال

یکی از ساحت های حیات اجتماعی انسان مدرن ساحتی است که در ارتباط با دولت معنا می یابد و شهروندی، اساساً به چنین قلمرویی ارجاع داده میشود. این تحقیق با رویکرد کیفی و با روش تحلیل مضمون، در صدد است به بررسی کیفیت نگرش به دولت و سازمانهای دولتی در میان شهروندان و نقش آن در گرایش به شهروندی اجتماعی فعال بپردازد. انتخاب مشارکتکنندگان در این تحقیق با روش نمونه گیری هدفمند و تعداد مصاحبه ها شامل 26 مصاحبه فردی و 5 مصاحبه گروهی در استان یزد میباشد. پس از کدگذاری و استخراج مضامین، این نتیجه حاصل شد که تصورِ داشتن منافع متضاد با دولت، شفافیت ناقص و کژکارکرد، نمادسازی و تعمیم تصورات قالبی و نارضایتی و عیب جویی محفلی مولفه هایی هستند که مضمون اصلی بیگانگی از دولت را ایجاد میکنند. این بیگانگی در ارتباط تنگاتنگی با اعتماد شکننده به سازمانهای اجرایی، احساس عدم امنیت اقتصادی و بیقدرتی اجتماعی آموخته شده قرار داشته و در این فضای نگرشی، انواع راهبردهای کنش از جمله تماشاگری منفعلانه، تقابل فعالانه و مشارکت جویی غیررسمی رخ مینماید. نظر به اینکه در این تحقیق، دو عامل اعتماد نهادی و احساس امنیت اقتصادی به عنوان تعیین کننده های اصلی گرایش به شهروندی اجتماعی فعال مورد شناسایی قرار گرفته اند، پیشنهادهای سیاستی جهت تقویت گرایش به شهروندی اجتماعی فعال مبتنی بر توجه به این دو عامل کلیدی ارائه گردیده است.