فضا، مقیاس و جهانی شدن با تحلیل تئوری شبکه کنشگران ( ANT)

کشورهای جهان به منظور عقب نماندن از حرکت فراگیر جهانی­شدن، نیازمند شناخت بنیان­ها و پیش شرط­های فکری و نظری مرتبط با آن هستند. ادبیات دانش جغرافیا همانند دیگر دانش­های بشری، پیوسته در حال تغییر و تکامل است. این امر بویژه زمانی چشمگیر است که سرعت تغییر و تحولات جهانی، اندیشمندان علوم انسانی را به طور عام و جغرافیدانان را به طور خاص، به تفکر و تحلیل­های چندسونگر و میان­رشته­ای، برای شناخت بیشتر سازوکارها و    نظام­های موثر بر آن­ها وا می­دارد. این مقاله با ماهیت روشمندانه تحلیلی، ابتدا به بررسی نظری مفاهیمی مانند فضا و مقیاس در مطالعات تحلیلی جغرافیایی و بویژه جهانی­شدن می­پردازد. سپس با مروری بر تئوری شبکه­ی کنشگران، کاربرد و اهمیت آن در مطالعات و تحلیل­های جغرافیایی (در اینجا، انواع مناسبات و روابط جهانی بین مکان­ها که فضاهای خاص با مقیاس­های خاص پدید می­آورند)، مورد بررسی قرار می­دهد. لذا چارچوب و روش کار، نظری –تحلیلی و بر پایه دیدگاه­ها و نظرات جغرافیدانان، جامعه­شناسان و نویسندگانی است که در مورد این مفاهیم کار کرده­اند. نتیجه­ی منطقی – تحلیلی این تحقیق کتابخانه­ای نشان می­دهد که جهانی­شدن پدیده­های انسانی(کشورها، شهرها و ...) می­تواند اندازه یا مقیاس کوچک و یا بزرگ داشته باشد؛ می­تواند علاوه بر بُعد کمّی، دربردارنده­ی کیفیت و مفاهیمی باشد که در هر دو سیستم مراتبی و موازی، به خلق فضاهای متعدد و متنوع انسانی منجر شود.