فهم هرمنوتیکی تقابل ایران و غرب در عصر جهانی شدن

ه جهانی شدن، پدیده ای است که تاثیرات قابل ملاحظه ای بر زندگی بشر امروز گذارده است، تا آن جا که می توان عصر کنونی را «عصر جهانی شدن» نامید. مفاهیمی همچون آزادی، دموکراسی و حقوق بشر، از جمله مفاهیمی هستند که در این عصر، رویکردی جهانی پیدا کرده و با توجّه به تفوّق تفکر غربی و لیبرال دموکرات در عصر کنونی، این مفاهیم، از منظر تفکّر لیبرال دموکراسی معنا شده، و هر تفسیر و قرایت جدیدی از این مفاهیم که توسط «دیگران» ارایه گردد، طرد می شود. این امر موجب شده که همواره برخی از نظریه پردازان، جهانی شدن را مترادف با جهانی سازی بدانند که به دنبال تحمیل قرایت و معنی خاص خود از مفاهیم مربوط به عصر جهانی شدن است. سوال اصلی مقاله این است که بر اساس نگرش هرمنوتیک فلسفی، جهانی شدن به چه معناست؟ در پاسخ به این پرسش و بر پایه ی این فرضیه که: « بر مبنای نگرش هرمنوتیک فلسفی، جهانی شدن، بستری است که در آن سایر بازیگران عرصه ی جهانی می توانند مبتنی بر تصوّرات، سنّت ها، باورها، شرایط فرهنگی و ریشه های تاریخی خود به تفسیرها و قرایت های جدید از مفاهیم مربوط به عصر جهانی شدن بپردازند.»، با روش توصیفی- تحلیلی و بر اساس نظریه ی هرمنوتیک، به منظور دستیابی به پاسخی مناسب برای این پرسش، به تجزیه و تحلیل مباحث در این زمینه پرداخته شد، و با مقایسه ی دو نگرش هرمنوتیک روشی و فلسفی و تطابق این دو هرمنوتیک با دو مفهوم جهانی سازی و جهانی شدن، برخی از چالش های موجود میان جمهوری اسلامی ایران و غرب، در چارچوب فهمِ متفاوت از مفاهیم مربوط به عصر جهانی شدن ارزیابی گردید.