جهانی شدن و تکثرگرایی قومی در ایران، چالش ها و فرصت ها

فرآیند جهانی شدن ابعاد مختلف زندگی بشر امروز را تحت تاثیر قرار داده است. جهانی-شدن با جریان آزاد اطلاعات، ارتباطات و تغییر در تعاملات و ارتباطات از سطح خرد تا کلان، چالش ها و فرصت هایی را در مقابل جامعه جهانی ایجاد کرده است. نظریه های جهانی شدن با یک شیفت پارادایمی به سمت نظریه های جهان- محلی شدن حرکت کرده-اند. در این پارادایم جدید، پذیرش الگوی تکثرگرایی به عنوان محور اصلی درک و تحلیل درهم آمیختگی ناشی از جهانی‌شدن شناخته می شود.در حوزه قومیت‌ها همچون سایر حوزه‌ها، فرآیند جهانی شدن می‌تواند تاثیرات متفاوت و بعضاً متعارض بر جای بگذارد. برخی از صاحبنظران قایل به درآمیختگی و حتی استحاله خرده فرهنگ‌ها و هویت‌های قومی، محلی و ملی در فرهنگ غالب و مسلط جهانی هستند اما در مقابل، عده‌ای از اندیشمندان فرآیند جهانی شدن را سبب ساز افزایش گرایش‌ها و تمایلات قومی، محلی و ملی می‌‌دانند.فرآیند جهانی شدن تکثرگرایی در همه ابعاد را می‌پذیرد که با پذیرش این اصل، الگوی تکثرگرایی در حوزه فرهنگی و اجتماعی توانایی و ظرفیت حل مسایل و چالش‌های احتمالی در حوزه قومیت‌ها را دارد. بر این اساس، مقاله حاضر در چارچوب پاسخگویی مناسب برای این دغدغه، ضمن بررسی دو الگوی همانندسازی و تکثرگرایی، فرض اساسی خود را بر این مبنا استوار نموده است که الگوی تکثرگرایی به عنوان یکی از مولفه های اصلی توسعه همه جانبه و متوازن، کاربردی ترین الگو برای همگرایی و انسجام اقوام و اقلیتهای دینی و مذهبی در ایران به شمار می‌آید.