تحلیل سیاست‌های‌ گسترش گونه های مدارس در نظام آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران

پژوهش حاضر با هدف واکاوی موضوع تحلیل انتقادی سیاست‌های گسترش گونه‌های مدارس در نظام جمهوری اسلامی ایران، با استفاده از رویکرد کیفی انتقادی انجام شده است. برای گرد‌آوری شواهد از متون قانونی/سیاستی همچون سند چشم انداز جمهوری اسلامی ایران، سند جامع نقشه علمی کشور، مبانی نظری تحول بنیادین، مجموعه قوانین و مقررات آموزش و پرورش، مجموعه مصوبات شورای عالی آموزشی و پرورش و همچنین پژوهش با موضوع گونه شناسی مدارس استفاده شد. این اسناد بر اساس رویکرد گفتمانی لاکلائو و موفه و برای تحلیل متون از رویکرد ریزرو و لینگارد و همچنین طرح تحلیل مارپیچ کرسول ، مورد تحلیل واقع شدند. یافته‌ها نشان داد که در چهار دوره تاریخی نظام آموزش و پرورش ایران از دوره پیش از مشروطیت تا حاکمیت جمهوری اسلامی، گفتمان غالب سیاست‌های گسترش گونه های مدارس، در دو بعد عدالت آموزشی و مشارکت همگانی متمرکز بوده است. لذا نیاز به تخصص، قانونمدار کردن سیاستها و برنامه‌های مرتبط با آموزش و پرورش و جبران عقب افتادگی‌ها و تلاش در رفع بیسوادی جامعه به عنوان عوامل اتخاذ سیاست گسترش گونه های آموزش و پرورش مطرح شده است.

analysis of school species expansion policies in the education system of the islamic republic of iran

the present study aims to investigate the subject of critical analysis of school species expansion policies in the islamic republic of iran, using a critical qualitative approach. to collect evidence from legal / policy texts such as the vision document of the islamic republic of iran, the comprehensive document of the scientific map of the country, the theoretical foundations of fundamental change, the set of laws and regulations of education, the set of approvals of the higher education council and research on school typology used. these documents were analyzed based on the discourse approach of laclau and mouffe and for the analysis of texts from the approach of rizro and lingard, as well as the design of creswell spiral analysis. the findings showed that in the four historical periods of the iranian education system from the pre-constitutional period to the rule of the islamic republic, the discourse of the form of policies to expand school species has been focused on two dimensions of educational justice and public participation. therefore, the need for expertise, legalization of policies and programs related to education and compensation for backwardness and efforts to eliminate illiteracy in society have been raised as factors in adopting a policy of expanding the types of education.