چشم‌انداز راهبرد احتمالی آمریکا در غرب آسیا و الزامات سیاستی آن

ایالات متحده پس از پایان جنگ جهانی دوم و به ویژه متعاقب حملات یازده سپتامبر با هدف پیشبرد راهبرد بین‌الملل‌گرایی لیبرال، در منطقه غرب آسیا حضور فعالانه یافت. با این حال، آمریکا به علت مواجهه با چالش‌های گوناگون قادر به تداوم راهبرد کنشگری فعالانه با حضور حداکثری نیروهای نظامی در منطقه خاورمیانه نبوده و همواره از تحول در کیفیت کنشگری منطقه‌ای آمریکا سخن به میان آمده است. نقطه عطف این دگرگونی را باید سیاست اوباما در باب «چرخش به آسیا» دانست که تمرکز فزاینده بر مقابله با تهدید چین و متعاقب آن، کاهش حضور فیزیکی-نظامی در خاورمیانه مهم‌ترین دلالت‌های آن می‌باشند. پرسش اصلی پژوهش جاری آنست که متغیرهای داخلی و بین‌المللی، چه تاثیری بر راهبرد کلان سیاست خارجی آمریکا در منطقه غرب آسیا دارند. نگارندگان با اتخاذ رویکرد توصیفی-تحلیلی و بهره‌گیری از روش‌های کتابخانه‌ای، تحلیل محتوای اسناد و مصاحبه نیمه ساختارمند درصدد پاسخگویی به پرسش مذکور بوده‌اند. یافته‌های پژوهش جاری حکایت از آن دارد که کاهش حضور سخت آمریکا، پشتیبانی از هم‌پیمانان سنتی، گرایش فزاینده متحدان منطقه‌ای آمریکا به کنشگری مستقل و روند افزایشی نفوذ رقبای بین‌المللی آمریکا در غرب آسیا، محتمل‌ترین چشم‌انداز متصور در باب کیفیت کنشگری ایالات متحده در منطقه خاورمیانه خواهد بود.

the perspective of us possible strategy in the middle east and its policy requirements

after the end of world war ii and especially following 9/11 attacks, us played an active role in the middle east in order to advance liberal internationalism strategy. however, us has not been able to continue playing active role by maximum presence of military forces in the region due to various challenges. therefore, there has always been talk about the evolution of us regional role-playing. obama’s pivot to asia policy can be considered as the turning point of this transformation which implicated increasing focus on confronting china threat and, subsequently, the reduction of physical-military presence in the middle east. the main question of the research is what influences do domestic and international variables have on the grand strategy of us foreign policy in the middle east. the authors have seeked to answer the question by adopting descriptive-analytical approach and utilizing library methods, content analysis method and semi-structured interviews. the findings of the research indicate that the reduction us hard presence in the region, supporting traditional allies, increasing tendency of us regional allies to act more independently, and the increasing influence of us global competitors in the region would be the most possible persperctive of us role in the middle east.