سیاست نوپای انرژی در منطقه شرق آفریقا، مورد کاوی کنیا

کشورهای جنوب صحرای آفریقا از منابع طبیعی فراوانی مانند نفت و گاز برخوردارند که بالقوه اقتصاد آنها را از فقر رهایی می دهد. تولیدکنندگان نفت و گاز در صحرای آفریقا سیاست هایی ملی را برای پیشبرد توسعه اقتصادی پایدار و همه جانبه از طریق صنعت نفت و گاز اتخاذ و اجرا کرده اند. این سیاست ها عمدتاً به دلیل بی ثباتی سیاسی، زیرساخت های ضعیف، فساد، کمبود فناوری، کمبود سرمایه، و ناهماهنگی سیاست ها کم کارآمد یا نا کارآمد بوده اند. این نوشتار با استفاده از روش مطالعه موردی، شواهدی را نشان می دهد که سیاست های ملی برای توسعۀ صنایع نفت و گاز در کشورهای جنوب صحرای آفریقا مناسب و کافی نیستند. این مقاله به مرور وضعیت قانون گذاری و سیاست گذاری انرژی از دو جنبه می پردازد؛ اول: سیاست گذاری داخلی کنیا و دوم: سیاست گذاری منطقه شرق آفریقا با محوریت کنیا به عنوان قطب آتی تولید و صادرات نفت و گاز. سپس نتیجه می گیرد که کشورهای در حال توسعه باید سیاست منطقه ای را در چارچوب وسیع تری نظیر بلوک های اقتصادی منطقه ای اتخاذ و اجرا کنند. از طریق رویکرد منطقه ای، مناطقی مانند جامعۀ آفریقای شرقی می توانند مکانیزم های تامین مالی و امکانات آموزشی را از طریق تجمیع اقتصادها فراهم کنند. این امر باعث می شود بازارهای داخلی بتوانند از طریق صنایع نفت و گاز با رعایت اصول عدالت یعنی شناخت همۀ ذی نفعان، از توزیع برابر مزایا بهره مند شوند.

Nascent Energy Politics in the East African Region: Kenya Case Study

Sub-Saharan African Countries have abundant natural resources even oil and gas, which potentially relieve their economies of poverty. African oil and gas producers in sub-Saharan Africa have adopted and implemented national policies to promote sustainable and comprehensive economic development through the oil and gas industries. These policies have been inefficient or less efficient, mainly due to political instability, poor infrastructure, corruption, lack of technology, lack of capital investments, and policy inconsistencies. Using a case study method, this paper presents evidence that national policies are not appropriate and sufficient for the development of oil and gas countries in sub-Saharan Africa. This article reviews the status of energy legislation and policy from two aspects; Kenya’s domestic policy and the policy of the East African region with a focus on Kenya as a future hub for oil and gas production and exports. It then concludes that developing countries must adopt and implement regional policy in a broader context, such as regional economic blocs. Through a regional approach, regions such as the East African Community can provide funding mechanisms and educational facilities through the integration of economies. This enables the domestic markets to benefit from an equal distribution of benefits through the oil and gas industry by observing the principles of justice, i.e. recognizing all stakeholders.