دیپلماسی نوین؛ مطالعه موردی ایران

با تحول در نظام بین‌الملل، دیپلماسی سنتی قادر به حل مسائل نوظهور نمی‌باشد. بنابراین نیاز به دیپلماسی نوینی است که مبتنی بر اصول و منطق نوین باشد. این پژوهش با مفروض درهم تنیده شدن حوزه سیاست خارجی و محیط دیپلماسی و با روش توصیفی تحلیلی سعی در پاسخ به این پرسش دارد که اصول و مبانی دیپلماسی در وضعیت نوین حاکم بر آن بر چه مبنایی می‌باشد؟ همچنین دیپلماسی ایران در شرایط جدید چگونه خواهد بود؟ در پاسخ به این پرسش این فرضیه مطرح می شود که با تحول در محیط دیپلماسی، قواعد دیپلماسی نیز از حالت سنتی خارج و اصول و قواعد جدیدی بر دیپلماسی حاکم گردیده است و بر همین اساس دیپلماسی نوین با اصول و قواعد خاص خود جایگزین دیپلماسی سنتی گردیده است. بنابراین دیپلماسی نوین الزامات خود را بر بازیگران بین الملل از جمله؛ ایران تحمیل می‌کند. به گونه‌ای که نادیده گرفتن چنین قواعدی منجر به شکست دیپلماسی و از دست رفتن توان و فرصت‌های دستیابی به اهداف با ابزار دیپلماتیک می‌شود.

MODERN DIPLOMACY; Case study of Iran

With the evolution of the international system, traditional diplomacy will not be able to solve emerging problems. Therefore, there is a need for new diplomacy based on new principles and logic. Assuming the intertwining of the field of foreign policy and the environment of diplomacy, this study tries to answer the question: what are the principles and foundations of diplomacy in the current situation? Also, what will be the Iranian diplomacy in the new situation? In response to this question, it is hypothesized that with the change in the environment of diplomacy, the rules of diplomacy are out of the traditional mode and new principles and rules have governed diplomacy, and accordingly, new diplomacy has replaced traditional diplomacy with its own principles and rules. Thus modern diplomacy imposes its requirements on international actors including; Iran imposes. Ignoring such rules leads to the failure of diplomacy and the loss of power and opportunities to achieve goals through diplomatic means.