طراحی الگوی مشارکت عمومی در خط‌مشی‌گذاری با رویکرد چندروشی

مشارکت مردم در تصمیمات سیاسی سا لهای اخیر از اهمیت بالایی برخوردار شده است. در ایران نیز این موضوع به تازگی مورد توجه خط مشی گذاران قرار گرفته است. از این رو، هدف این پژوهش طراحی الگوی مشارکت عمومی در خط مشی گذاری با رویکرد چند روشی است. پژوهش حاضر شامل دو مرحله است؛در مرحله اول از روش کیفی مطالعه موردی استفاده میشود. برای این منظور کشور سوئیس به عنوان کشوری که تاریخچه طولانی در به کارگیری سازوکارهای مشارکت مستقیم دارد به عنوان نمونه انتخاب و مورد مطالعه عمیق قرار گرفت. نتایج به دست آمده از این مرحله وارد مرحله دوم پژوهش شد که از نظریه داده بنیاد برای طراحی الگوی مشارکت عمومی در خط مشی گذاری استفاده شد. بر اساس الگوی پژوهش، پدیده محوری، مشارکت عمومی در خط مشی گذاری است و شرایط علّی که موجب ایجاد مفهوم مشارکتعمومی در خط مشی گذاری میشود از سه مقوله عوامل ساختاری، اقتصادی و رفتاری تشکیل شده است.شرایط زمینه ای دربرگیرنده دو مقوله میزان باز بودن فضای سیاسی و سطح فناوری است. شرایط مداخله گر از دو مقوله اراده سیاستمداران برای مشارکت و تقاضای عمومی برای مشارکت تشکیل شده است. راهبردها دربرگیرنده سازوکارهای مشارکت عمومی، مرحله و سطح خط مشی گذاری، نوع خط مشی و نحوه تعادل بین دیدگاه نخبگان و عامه مردم است. درنهایت، پیامدها، مشروعیت دموکراتیک دولت را ارتقا میدهد، نقش مهم مردم به رسمیت شناخته میشود و اعتماد عمومی را افزایش میدهد . فرهنگ سیاسی مشارکت مستقیم یک فرایند یادگیری جمعی است که برای توسعه نیاز به زمان و همچنین امکان هایی برای اصلاح خطاها دارد.

Designing a Public Participation Pattern in Policy Making with a MultiMethod Approach

People’s participation in political decisions has become increasingly important in recent years.Also, this issue has recently come to the attention of policymakers in Iran. Hence, this studyaims to design a public participation pattern in policy making with a multimethod approach.The research consists of two stages: the first stage used the qualitative method of the casestudy. For this purpose, Switzerland has been selected and studied as a country with a longhistory of using direct participation mechanisms. The results of this stage entered the secondstage of the research, which used the Grounded Theory to design a public participation patternin policy making. According to the research pattern, the central phenomenon is public participationin policymaking, and the causal conditions that cause the concept of public participationin policymaking are composed of three categories of structural, economic, and behavioralfactors. The contextual conditions come into two categories: the openness of the political spaceand the level of technology. Interventional conditions consist of two classifications: politicians’willingness to participate and public demand for participation. Strategies include public participationmechanisms, stage, level, and type of policy making, as well as how to balance theviews of the elite and the public. Ultimately, the consequences will enhance the democraticlegitimacy of the state, recognize the significant role of the people, and increase public trust.Political culture of direct participation is a collective learning process that takes time to develop,as well as opportunities to correct mistakes.