تطور مفهوم ارتقاء اعضای هیات علمی در بستر گفتمان های سیاستی

بررسی پژوهش های صورت گرفته حول ارتقای اعضای هیات علمی موید این امر است که تاکنون مطالعه ای در مورد سیر تطور معنایی مفهوم ارتقاء در آموزش عالی ایران صورت نگرفته است. لذا، این پژوهش با هدف واکاوی این موضوع با استفاده از رویکرد کیفی از گونه انتقادی انجام گرفت. برای گردآوری شواهد از اسناد قانونی/ سیاستی همچون قوانین برنامه های توسعه کشور، سند دانشگاه اسلامی و آیین نامه ارتقای اعضای هیات علمی، استفاده شد. این اسناد بر اساس رویکرد گفتمانی لاکلائو و موف و جامعه شناسی سیاست استیفن بال و همچنین طرح مارپیچ تحلیل کرسول، مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که در سه دهه اخیر سیاست های ارتقای اعضای هیات علمی متاثر از گفتمان کاربردی سازی، وجه عملکردمحوری را بر فضای کار اعضای هیات علمی حاکم کرده است، به نحوی که معنای ارتقاء در قالب میزان ارزش اقتصادی قابل اندازه گیری که دانشگاهیان تولید می کنند، مفهوم سازی شده است. در حالی که وجه ارزشی و حرفه ای کار آنها به حاشیه رفته و نادیده گرفته شده است.

Evolution of the conception of Faculty Promotion in the Context of Policy Discourses

Research on faculty promotion confirms that no study has been conducted on the concept of promotion in Iranian higher education. Therefore, purpose of this critical study is to reveal the meaning of promoting faculty members as part of the semantic network of the Iranian higher education system. There has been limited substantive and analytical research into what the meaning and concept of promotion policies is in embedded policy texts. Therefore, in this study, the essence of the meaning of promotion of faculty members in Iranian higher education has been analyzed. The policy texts related to promotion was used to collect the data. The findings showed that faculty promotion policies in Iran, influenced by the discourses of higher education, have dominated the facultyoriented work environment, in a way that promotion the concept in terms of the measurable economic value that academics produce. However, their professionalism is on the verge of disappearing.