همگرایی در سایه‌ی محیط زیست: مسایل زیست‌محیطی کاسپین و همگرایی منطقه‌ای

همگام با افزایش جمعیت و بهره‌برداری روزافزون و نادرست از منابع محدود، آسیب‌ها و مخاطرات زیست‌محیطی‌ ابعاد پیچیده‌تری پیدا کرده است که نیازمند رسیدگی‌های فوری است. کاسپین نیز به‌عنوان بزرگ‌ترین دریاچه جهان، از این قاعده مستثنی نیست. به‌رغم اقداماتی که در چند دهه اخیر در راستای ایجاد همگرایی و مقابله با مخاطرات زیست‌محیطی این دریا توسط دولت‌های ساحلی و نهادها و سازمان‌های بین‌المللی صورت گرفته است، تغییر چندانی در شرایط کلی آن شاهد نیستیم. در این شرایط، این پرسش مطرح است که پیش‌گیری و مقابله با مخاطرات زیست‌محیطی دریای کاسپین، چگونه می‌تواند به‌همگرایی منطقه‌ای منجر شود؟ فرضیه پژوهش این است که تلاش برای پیش‌گیری و کنترل مخاطرات زیست‌محیطی کاسپین از رهگذر ایجاد همگرایی زیست‌محیطی، به‌همگرایی منطقه‌ای منجر می‌شود. هدف پژوهش تاکید بر نقش کلیدی جامعه در مبارزه با مخاطرات زیست‌محیطی کاسپین و ایجاد همگرایی در این حوزه است. بدین‌منظور، این پژوهش در چارچوب نظریه نوکارکردگرایی و از طریق کاربست روش توصیفیتحلیلی به پیش برده شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد با بهره‌گیری از دیپلماسی عمومی زیست‌محیطی و عناصر تاثیر‌گذاری چون رسانه‌ها، سمن‌های ملی و بین‌المللی و نهادهای آموزشی، دینی و حکومت و سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی، جامعه‌پذیری زیست‌محیطی کشورهای ساحلی کاسپین، همگرایی زیست‌محیطی و در پی آن همگرایی منطقه‌ای را محقق کرد.

Integration In the Shade of the Environment: Caspian Environmental Issues and Regional Integration

Following the expansion of the population and the inaccurate growing use of limited resources, environmental damage and hazards have become more complex that requiring urgent consideration. Caspian, as the largest lake in the world, faces irreparable damage and dangers. Although over the past two decades, significant work has been carried out by international organizations and coastal states, but it has not yielded a satisfactory result. In this context, the research question is how can the Caspian Sea environmental hazards lead to regional integration? In response to this central question, our research hypothesis is that attempts to prevent and control Caspian environmental risks through leading to environmental convergence lead to regional integration. The purpose of this research is to emphasize on the key role of the community in struggle against Caspian environmental risks and to create integration in this field. In this regard, this research has been done within the framework of the new functionalism theory and through the use of a descriptiveanalytical method. Findings of the research confirm that, in process of coping with the Caspian environmental risks, the environmental socialization, environmental convergency and then regional integration in Caspian field can be realized through environmental public diplomacy and using effective elements such as the media, national and international NGOs and educational institutions, religious institutions, governmental institutions and international organizations.