نظریه واقع‏‏‌گرایی و هم‏زما‏نی‏ بهبود روابط اقتصادی و سیاسی روسیه و ترکیه‏

روابط روسیه و ترکیه از دوران امپراتوری تا دهه اخیر را در بهترین وجه می‏توان روابط سینوسی و در قالب الگوی همکاری و تعارض تفسیر کرد. اما از زمان روی کار آمدن پوتین و اردوغان، علی رغم برخی چالش‏ها، روابط اقتصادی دو کشور به شدت گسترش یافته، به طوری که برخی معتقدند، این همکاری اقتصادی می‏تواند زمینه رسیدن دو کشور به مشارکت استراتژیک در سطح سیاسی را نیز به وجود آورد. برپایه این مفروض، سوال اصلی این مقاله در جهت ارزیابی این اصل واقع‏گرایی که اقتصاد باعث بهبود و تسری به سیاست نمی‏گردد آن است که؛ آیا بهبود روابط سیاسی امنیتی ترکیه و روسیه، متاثر از همکاری اقتصادی میان دو کشور بوده است؟ یافته‏های پژوهش با بهره‏گیری از روش توصیفی تحلیلی نشان می‏دهد که منطبق بر واقع‏گرایی، روابط اقتصادی اگرچه عامل مهمی در گرایش دو کشور به یکدیگر بوده، اما هرگز زمینه بهبود روابط سیاسی بین روسیه و ترکیه را به وجود نیاورده، بلکه علت آن غلبه زمینه استراتژیک و سیاسی بر اقتصاد بوده است. با وجود این نقطه قوت، واقع‏گرایی به دلیل عدم توجه به برخی دلایل تسیهل‏گر غیرسیاسی در بهبود روابط دوجانبه ترکی روسی دچار ضعف تحلیلی نیز هست.

Theory of Realism and Synchronization of RussiaTurkey Economic and Political Relations Improvement

RussianTurkish relations from the time of the Empires to the last decade can best beinterpreted as a sinusoidal relationship swinging from cooperation to conflict. However,since Putin and Erdogan came to power, despite some challenges, the economicties between the two countries have grown tremendously. Some believe that this economiccooperation could provide the basis for achieving a strategic partnership at thepolitical level. Based on this assumption, the primary question of this paper to evaluatethe realistic assertion that “the economy does not extend to politics“ is whether theimprovement of the politicalsecurity relations between Turkey and Russia is affectedby the economic cooperation between the two countries. The findings of the researchusing the descriptiveanalytical method show that, in accordance with realism, economicrelations have been an essential factor in closing two countries to each other,but these relations will never pave the way for improving the political ties. The reasonhas been the domination of strategic and political context over the economy. Despitethis privilege, realism is analytically weak because of ignoring some nonpoliticalfacilitating reasons for improving TurkishRussian bilateral relations.