مکان یابی بهینه مراکز درمانی شهری با استفاده از GIS : منطقه 11 شهر تهران

زمینه و هدف: مکان‌یابی بهینه مراکز درمانی، دسترسی افراد به خدمات درمانی را تسهیل کردهو عدم توزیع متناسب مراکز درمانی، افزایش روزافزون مشکلات شهروندان در دسترسی بهاین مراکز را به دنبال دارد. هدف عمده این پژوهش، ارزیابی نحوه‌ی توزیع مراکزدرمانی و مشخص کردن نواحی محروم از این خدمات در منطقه‌ی مورد مطالعه است. مواد و روش‌ها: این مطالعه، یک مطالعه‌ی موردی است که در منطقه 11 شهر تهران انجام شده است.داده‌های این مطالعه در قالب نقشه جمع آوری و با استفاده از مدل تحلیل سلسلهمراتبی در محیط gis تحلیل شده‌اند. نتایج: در منطقه‌ی موردمطالعه 10 بیمارستان قرار دارد که 7% از کل بیمارستان‌های شهر تهران را شامل می‌شوند.در ارزش‌گذاری لایه‌های اطلاعاتی، لایه‌ی مراکز مسکونی و لایه‌ی مراکز صنعتی بهترتیب بیشترین وزن (19%) و کمترین وزن (1%) را گرفتند. پس از تحلیل سازگاری، نرخناسازگاری کاربری‌های مختلف با کاربری درمانی 4% به دست آمد. همچنین با تعیین شعاعخدمت دهی1500 متر، همپوشانی محدوده‌ی سرویس‌دهی بیمارستان‌های موجود مشخص گردید. نتیجه‌گیری: با تلفیق لایه‌هایاطلاعاتی بر روی نقشه‌ی نهایی، محدوده‌ی مناسب برای استقرار مراکز درمانی مشخص شد.این مطالعه نشان داد مکان فعلی اکثر مراکز درمانی منطقه 11 شهر تهران با معیارهایعلمی و ضرورت‌های این کاربری مطابقت ندارد.