بررسی تاثیر عصاره‌ی آبی گرده‌ی نخل بر میزان زنده ماندن و تکثیر سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی موش نابالغ در محیط کشت

زمینه و هدف: گرایش روبه رشد سریعیدر مصرف دارو­های گیاهی در کشور­های در حال توسعه وجود دارد. یکی از دارو­های سنتی کهبرای درمان ناباروری مردان استفادهمی­شود گرده­ینخل است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر عصاره­ی آبی گرده­ینخل بر میزان زنده ماندن و تکثیر آزمایشگاهی سلول­های بنیادی اسپرماتوگونی موشنابالغ می­باشد.   مواد و روش‌ها: جداسازی تعلیق سلولی شامل سلول­های سرتولیو سلول­های بنیادی اسپرماتوگونی ازبیضه­ی موش سوری شش تا ده روزه با دو مرحله هضم آنزیمی انجام شد. تعلیق سلولیدر محیط dmem حاوی پنجدرصد سرم در غیاب و حضور غلظت های 06/0، 25/0 و 62/0 میلی­گرم بر میلی­لیتر  عصاره­ی آبی گرده­ی نخل به مدت دو هفته کشت دادهشد. به منظور ارزیابی رشد سلول­های بنیادی اسپرماتوگونی در انتهای مرحله کشت، تعداد کل سلول­ها به عنوانشاخص تکثیر سلولی و تعداد سلول­های زنده برای ارزیابی میزان زنده ماندن سلولی درنظر گرفته شد.  نتایج: درصد سلول­های زنده و تکثیر سلولی پس از دو هفته کشت در گروه کنترل وگروه­های تیمار شده با غلظت­های 06/0، 25/0 و 62/0 میلی­گرم بر میلی­لیتر عصاره­یآبی گرده­ی نخل تفاوت معنی­داری با یکدیگر نداشت (05/0< p).نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تیمار تعلیق سلولی بیضه­ی موش نابالغبا عصاره­ی آبی گرده­ی نخل در محیط کشت، اثرات سمی بر میزان زنده ماندن و تکثیرسلولی این سلول­ها نداشته است. بنابراین می­توان از آن در مطالعات بعدی جهت بررسیروند کلونی­زایی سلول­های بنیادی اسپرماتوگونی در محیط کشت استفاده نمود.