بررسی اثرتنوع ژن‌های ایمنی Il-18 و Ifn-Γ برشدت بیماری مالاریا و کیفیت درمان

زمینهو هدف: در مالاریای انسانی، ژنوتیپ سایتوکاین‌ها درپروسه دفاع سیستم ایمنی نقش دارند. در این مطالعه ارتباط بین ژنوتیپ-137g/c درil-18و +874a/t در ifn-γ بر شدت بیماری مالاریا و نیز کیفیت درمان - بهعنوان فاکتورهای موثر در ایجاد افراد بدون علامت در مناطق اندمیک- بررسیگردید. مواد و روش‌ها: در این تحقیق 100 نفر بیمار و 102 نفر سالم با روش nested –pcr وگسترش ضخیم مورد ارزیابی قرار گرفتند. ژنوتیپ افراد برای il-18(g-137c) با روش single specificprimer-polymerase chain reaction و برای ifn-γ(a+874t) با arms-pcr تعیین گردید و نتایج مورد آنالیز آماری قرارگرفتند.نتایج: در این تحقیق، مشاهده گردید که آللt در ژنifn-γ و آللc در ژن il-18 اثر محافظت کننده‌ای را القاء می‌نمایند.همچنین مشاهده گردید که آنمی ناشی از مالاریا، ملایم‌تر و تعداد پارازیت در میکرولیتر خون به طور معنی داری کاهش یافته بود (p<0.0001). این موضوع در پاسخ بیمار به درمان نیز دیده شدبه طوری که پارازیت در خون دارندگان ژنوتیپ ifn-γtt و il-18cc در پایان روز دوم درمان دیده نشد.نتیجه‌گیری: یافته‌های فوق، تئوری تاثیر ژنوتیپ سیستم ایمنی بر کیفیتدرمان و امکان ایجاد افراد بدون علامت و ذخیره انگلی به عنوان فاکتور موثر دراندمیک شدن مالاریا را مطرح می‌کند. بنابراین، پیشنهاد می‌گردد که ایمنوژنوتیپافراد یک منطقه نیز می‌تواند به عنوان عامل مهمی در استراتژی‌هایی که به منظورکنترل بیماری مالاریا در مناطق اندمیک لحاظ می‌گردد، در نظر گرفته شود.