بررسی اثر دگزامتازون بر استفراغ متعاقب مصرف مرفین در مدل حیوانی

زمینه و هدف: مرفین به صورت متداول برای تسکین درد متوسط تا شدید به کار می ‌ رود، ولی از عوارض جانبی آن استفراغ است. هدف از این بررسی، ارزیابی اثرات ضد استفراغی دگزامتازون در مدل حیوانی پس از مصرف مرفین بود. مواد و روش‌ها: مطالعه روی 14 قلاده سگ 2 تا 4 سال که به صورت اتفاقی به دو گروه مساوی 7 تایی درمان و کنترل تقسیم شدند،انجام شد. در گروه درمان، 60 دقیقه پیش از تزریق مرفین، دگزامتازون به میزان mg/kg 1 و در گروه کنترل، 2 سی‌سی سالین به صورت تزریق داخل عضلانی مصرف شد. بعد از گذشت 60 دقیقه از تزریق اول، تمامی نمونه‌ها از هر دو گروه، مرفین با دوز mg/kg 1 به صورت داخل عضلانی دریافت و به مدت 1 ساعت جهت بررسی تعداد و زمان اپیزودهای استفراغی، گروه‌ها مقایسه شدند. نتایج: میانگین و انحراف معیار اولین اپیزود استفراغی در گروه درمان در حدود 49 ± 266 ثانیه و در گروه کنترل در حدود 31.84 ± 197.6 ثانیه محاسبه گردیدو تغییر آماری معناداری در مقایسه بین زمان شروع اولین اپیزود استفراغ در گروه کنترل و درمان مشاهده نشد (0.23= p ). بین تعداد اپیزودهای استفراغی در گروه درمان و کنترل هیچ‌گونه اختلاف آماری معناداری مشاهده نشد (0.16 = p ). اختلاف آماری معناداری در وزن سگ‌های تحت مطالعه در گروه درمان و کنترل مشاهده نشد (0.95 = p ). نتیجه‌گیری: تجویز دگزامتازون با این دوز، یک ساعت قبل از شروع تجویز عضلانی مرفین، تاثیر معنی‌داری در تناوب اپیزود‌های استفراغ یا وقوع آن قبل از اولین اپیزود استفراغ ندارد.