ارتباط رفتار بیماران مبتلا به سل و سواد سلامت مراقبین مشهد

زمینه و هدف: رفتار ارتقاء دهنده سلامت و سواد سلامت یکی از اصلیترین تعیینکنندههای سلامت بوده و بهرهمندی از آنها میتواند باعث افزایش رفتارهایبهداشتی، بهبود دسترسی به مراقبتهای بهداشتی شود. این مطالعه باهدف بررسی ارتباط رفتار بیماران مبتلا به سل و سواد سلامت مراقبین آنها در شهرمشهد انجام گرفت.مواد و روشها: این مطالعه توصیفی در سال 1322 بر روی 20 بیمار مبتلا به سل و 20 مراقب از هر بیمار در شهر مشهد انجام گرفت. جهت نمونهگیری ازنمونهگیری چندمرحلهای استفاده شد. گرداوری دادهها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات فردی و پرسشنامه محقق ساخته سنجش رفتار بیماران انجام شد.نسخه 12 و آزمونهای آماری توصیفی و استنباطی )همبستگی اسپیرمن و رگرسیون و من ویتنی و کروسکال spss تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار0 در نظر گرفته شد. / واریس( انجام گرفت. سطح معنیداری کمتر از 00نتایج: بر اساس نتایج آزمون همبستگی، بین رفتارهای پیشگیریکننده بیماران مبتلا به سل و سواد سلامت مراقبین ارتباط مثبت و معناداری وجود داشت22 بود که 18 نفر ) 90 %( دارای سواد سلامت کافی، 50 نفر ) 00 %( سواد سلامت /31±2/ در این مطالعه میانگین سطح سواد سلامت مراقبین 8 .)p >0/001(33 بود. افراد باسواد سلامت کافی میانگین رفتارهای پیشگیریکننده /0±5/ مرزی و 92 نفر ) 30 %( سواد سلامت ناکافی داشتند و میانگین نمره رفتار بیماران نیز 9بالاتری داشتند.نتیجهگیری: ارتباط رفتارهای پیشگیریکننده از بیماری سل باسواد سلامت مراقبین معنادار بود، بهطوریکه افراد با سطح سواد سلامت بالاتر رفتارهایپیشگیریکننده بیشتری را نشان دادند، لذا لزوم توجه بیشتر به امر سواد سلامت در برنامههای ارتقاء سلامت و افزایش رفتارهای پیشگیریکننده الزامی است.