اثر رزمارینیک اسید بر تعادل اکسیدان- آنتی‌اکسیدان در هپاتوتوکسیسیتی القاء شده توسط استامینوفن در موش صحرایی نر

زمینه و هدف: دوز بالای استامینوفن سبب عوارض جانبی نامطلوبی مانند هپاتوتوکسیسیتی می شود. در مطالعه حاضر اثرات رزمارینیک اسید بر تعادل اکسیدان- آنتی‌اکسیدان در هپاتوتوکسیسیتی القاء شده توسط استامینوفن در موش صحرایی نر بررسی شد. مواد و روش ها: درمجموع 18 موش صحرایی نر نژاد ویستار به سه گروه تقسیم شدند: کنترل (c)، استامینوفن (g/kg 2) و استامینوفن+ رزمارینیک اسید (20 mg/kg). در روز هفتم، پس از خون گیری رت ها قربانی شدند و میزان پارامترهای بیوشیمیایی، مارکرهای استرس اکسیداتیو و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی اندازه-گیری شد. برای تحلیل داده ها از نرم‌افزار (v.17) spss استفاده شد. نتایج: در گروه استامینوفن فعالیت آنزیم های آسپارتات آمینو ترانسفراز و آلانین آمینو ترانسفراز به‌طور معنی دار و مقدار پروتئین کربونیل به‌طور غیر معنی دار نسبت به گروه کنترل افزایش پیدا کرد. همچنین فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز و توتال تیول در گروه استامینوفن نسبت به گروه کنترل به‌طور معنی داری کاهش پیدا کرد. تجویز رزمارینیک اسید فعالیت آنزیم های ast، alt و مقدار پروتئین کربونیل را در مقایسه با گروه استامینوفن به‌طور معنی دار کاهش داد درحالی‌که فعالیت آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز را به‌طور چشم گیری افزایش داد. نتیجه‌گیری: رزمارینیک اسید با جلوگیری از اکسیداسیون پروتئین و افزایش فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز استرس اکسیداتیو را در آسیب کبدی ناشی از استامینوفن کاهش می دهد. تاثیر محافظت کبدی رزمارینیک اسید ممکن است ناشی از خاصیت آنتی اکسیدانی آن و به دام انداختن رادیکال های آزاد توسط این ترکیب باشد.