تعیین میزان آلودگی قارچی و بررسی فاکتورهای موثر بر آن دراستخرهای شنای عمومی سرپوشیده در شیراز، جنوب ایران

زمینه و هدف: استخرهای شنای عمومی مکان مناسبی جهت انتشار و انتقال قارچ های بیماری زا محسوب می شوند. هدف این مطالعه تعیین میزان آلودگی قارچی محیط و آب استخرهای شنای عمومی سرپوشیده شهر شیراز و ارتباط آن با میزان کلر، دما، اسیدیته و کدورت آب به منظور ارتقاء سیستم بهداشت عمومی بود.مواد و روش ها: نمونه آب از 13 استخر عمومی سرپوشیده شیراز جمع آوری و فیلتر شد. دما، میزان کلر، اسیدیته و کدورت آب استخرها در محل اندازه گیری شد. نمونه ها از قسمت های مختلف استخرها با استفاده از موکت استریل 4 ×4 جمع آوری و روی محیط سابرود دکستروز آگار کشت داده شدند. شناسایی قارچ ها بر اساس خصوصیات ماکروسکوپی، میکروسکوپی و تست های تکمیلی انجام گردید. تعیین نوع درماتوفیت ها به روش pcr-rflp انجام شد.نتایج: میانگین میزان اسیدیته، کلر و دمای آب استخرها به ترتیب 7.6، 1.5 میلی گرم بر لیتر و 31.2 درجه سانتی گراد بود. کدورتی در نمونه های آب مشاهده نشد. در کل 29 گونه قارچ از محیط و آب استخرهای شنا، شناسایی شدند. میزان کلر آب با جداسازی قارچ از آن ارتباط داشت. گونه های مختلف قارچ های رشته ای شفاف (آسپرژیلوس، پنی سیلیوم)، قارچ رشته ای رنگی (آلترناریا، اپی کوکوم، کلادوسپوریوم) و مخمر (کاندیدا، رودوتورولا) جدا شدند. رختکن و محل تعویض کفش آلوده ترین قسمت های استخرها بودند.نتیجه گیری: با توجه به جداشدن گونه های مختلف خانواده قارچ ها از محیط و آب استخرهای شنا، تمیز کردن محیط استخر، بخصوص رختکن و محل تعویض کفش و کنترل میزان کلر آب، نقش مهمی در کاهش آلودگی قارچی و انتقال آن دارد.