تاثیر ده هفته تمرین ورزشی تناوبی با شدت بالا بر سطوح استراحتی برخی عوامل آنژیوژنز و عملکرد ریوی مردان مبتلابه سرطان پروستات

زمینه و هدف: سرطان پروستات شایع ترین سرطان مردانه و هشتمین علت مرگ در ایران است. آنژیوژنز عامل اصلی متاستاز و مقاومت به داروئی در این سرطان است. هدف این تحقیق بررسی تاثیر ده هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر سطوح استراحتی برخی عوامل آنژیوژنز و عملکرد ریوی مردان مبتلابه سرطان پروستات بود. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی بر روی مردان مبتلابه سرطان پروستات انجام شد. 20 مرد مبتلابه سرطان پروستات با دامنه سنی 55 تا 62 سال انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (10 نفر) و تجربی (10 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 10 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 40 دقیقه با شدت 70 تا 75 ضربان قلب بیشینه را انجام دادند. 48 ساعت قبل و بعد از اجرای پروتکل تمرین تناوبی، عامل رشد اندوتلیالی عروق (vegf)، عامل رشد فیبروبلاست (fgf)، نیتریک اکساید (no) و عملکرد ریوی (fvc) اندازه گیری شد. تغییرات درون گروهی و بین گروهی به ترتیب با استفاده از آزمون تی وابسته و تی مستقل مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد انجام 10 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا باعث افزایش معنی داری در سطوح vegf(0.001p=)، fgf (0.001p=) و no (0.001p=)، در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شد. همچنین، 10 هفته تمرین تناوبی باعث افزایش معنی داری در fvc(0.002p=) شد.نتیجه گیری: به نظر می رسد 10 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا باعث افزایش عوامل آنژیوژنز و عملکرد ریوی در بیماران مبتلابه سرطان پروستات می گردد.