تاثیر یک دوره برنامه تمرین تناوبی شدید بر بایوژنز میتوکندریایی بافت ریه

زمینه و هدف: تمرین تناوبی شدید به عنوان یک استراتژی موثر در ایجاد سازگاری های تمرین استقامتی شناخته شده است. بااین حال تاثیر تمرین های ورزشی بر تغییرات میتوکندریایی بافت ریه به درستی شناخته نشده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره برنامه تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن های nrf-1 و pgc-1α در سطح mrna بافت ریه بود.مواد و روش ها: 20 سر رت نر نژاد ویستار (سن 4 هفته، 9±68 گرم) به صورت تصادفی و مساوی به گروه های تمرین 6 هفته، تمرین 9 هفته، کنترل 6 هفته و کنترل 9 هفته تقسیم شدند. تمرین تناوبی شدید با سرعت 25 متر بر دقیقه شروع و با سرعت 70 متر بر دقیقه در انتهای هفته نهم به پایان رسید. پس از نمونه برداری بافتی، استخراج rna و سنتز cdna، بیان ژن ها با کمک تکنیک real time rt-pcr مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: این پژوهش نشان داد که تمرین باعث افزایش بیان nrf-1 و pgc-1α می شود. تفاوت معنی داری در بیان nrf-1 و pgc-1α بین گروه تمرین 9 هفته و کنترل 9 هفته ای مشاهده شد.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، به نظر می رسد تمرینات تناوبی شدید می تواند سبب تغییراتی در محتوی میتوکندریایی و احتمالاً بایوژنز میتوکندریایی در بافت ریه شود.