تاثیر میزان دی (2- اتیل هگزیل) فتالات خوراکی بر پاسخ گلایسمی در موش سوری

زمینه و هدف: انسان روزانه در معرض دی اتیل هگزیل فتالات قرار می گیرد که ممکن است به بیماری های همه گیر افزایش چاقی و دیابت نوع 2 منجر شود. هدف از این مطالعه تعیین اثر سطوح کمینه و بیشینه دی اتیل هگزیل فتالات خوراکی بر پاسخ گلایسمی در موش سوری است.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 15 سر موش سوری نر بالغ، به طور تصادفی در 3 گروه برابر شامل گروه های: شاهد سالم، مداخله با فتالات دوز mg/kg/bw/day250 و مداخله با فتالات دوز mg/kg/bw/day 500 بودند که به مدت 8 هفته گاواژ گردیدند. در پایان هفته هفتم به صورت ناشتا تست تحمل گلوکز انجام گردید و در پایان به صورت ناشتا نمونه خون برای اندازه گیری متغیرها گرفته شد (گلوکز، انسولین، مقاومت به انسولین و شاخص حساسیت به انسولین از سرم و هموگلوبین گلیکوزیله a1c از خون تام). نتایج با آزمون های anova و دانکن آنالیز شدند. معناداری اختلاف داده ها در سطح 01/0>p در نظر گرفته شد.نتایج: دی اتیل هگزیل فتالات در دوز پایین (mg/kg 250) به صورت معنی داری موجب افزایش قند خون سرم و مقاومت به انسولین سرمی و به طور معنی داری موجب کاهش شاخص حساسیت انسولین (p<0/01) شد و در گروه های مختلف آزمایش شاخص سرمی انسولین، هموگلوبین گلیکوزیله (hba1c) خون تام و سطح زیر منحنی (auc) برای تست تحمل گلوکز تغییرات معنی داری مشاهده نشد (p>0/01).نتیجه گیری: در این تحقیق نشان داده شد دی اتیل هگزیل فتالات در دوز پایین mg/kg/bw/day) 250) موجب اختلال در سیستم های تنظیمی قند خون و ایجاد پیش دیابت می شود.