تاثیر یک دوره تمرین تناوبی هوازی به همراه نانوذرات سلنیوم بر میزان سایتوکاین‌های il-6، tnf-α و il-4 در بافت طحال موش‌های مبتلا به سرطان پستان

زمینه و هدف: سایتوکاین ها مولکول هایی هستند که واسطه ی ایجاد پاسخ های ایمونولوژیک هستند. با توجه به اثرات آنتی اکسیدانی و ایمونولوژیک نانوذرات سلنیوم و تمرینات ورزشی هوازی، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین ورزشی هوازی و نانوذرات سلنیوم بر میزان سایتوکاین های اینترلوکین 4، اینترلوکین 6 و فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا (tnf- α) در بافت طحال موش های مبتلا به سرطان پستان بود.مواد و روش ها: تعداد 64 سر موش بالب سی به شکل تصادفی به 8 گروه سالمکنترل، تومورکنترل، سالمتمرین، تومورتمرین، سالم نانوذرات سلنیوم، تومور نانوذرات سلنیوم، سالم تمرین نانو ذرات سلنیوم و تومور تمرین نانو ذرات سلنیوم تقسیم شدند. گروه های پژوهش تمرین تناوبی هوازی و استفاده از نانوذرات سلنیوم را به مدت 6 هفته قبل و بعد از القای سرطان را پشت سر گذاشتند. در پایان هفته ششم بعد از تزریق تومور 4t1 میزان پروتئین سایتوکاین ها در بافت طحال با روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت.نتایج: بر اساس نتایج پژوهش حاضر تمرین ورزشی هوازی و نانوذرات سلنیوم باعث کاهش معنادار در حجم تومور گشته اند (p<0/05). همچنین نتایج پژوهش نشان دهنده کاهش معنادار سطوح تمام سایتوکاین ها در بافت طحال در اثر سرطان بوده است (05/0< p)؛ اما نانوذرات سلنیوم و تمرین تناوبی هوازی به صورت هم زمان باعث افزایش سطوح سایتوکاین tnf α در بافت طحال گشته اند (p<0/05).نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات ورزشی هوازی و استفاده از نانوذرات سلنیوم توانسته اند با افزایش سایتوکاین فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا به عنوان یک سایتوکاین مجموعه سلول های کمکی نوع 1 در تقویت سیستم ایمنی و کاهش حجم تومور نقش داشته باشند.