اثر تمرین هوازی میان‌مدت بر نشانگرهای آپوپتوز در سلول‌های عضلانی قلب موش‌های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

زمینه و هدف: آپوپتوز نقش عمده ای در فرآیند بیماری های قلبی ناشی از دیابت دارد، اما اثرات انجام تمرینات میان مدت بر آپوپتوز سلول های قلب افراد دیابتی مشخص نیست. هدف این پژوهش بررسی تمرینات میان مدت بر نشانگرهای آپوپتوز سلول های عضلانی قلب موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود.مواد و روش ها: 40 سر موش، به طور تصادفی به 4 گروه کنترل، دیابتی، تمرین و تمرین+دیابت تقسیم شدند. جهت القای دیابت، از تزریق استرپتوزوتوسین (mg/kg55) استفاده شد. 14 روز پس از تزریق، توسط گلوکومتر سطح قندخون ناشتا اندازه گیری شد و پس از تائید القای دیابت، پروتکل به مدت 4 هفته اجرا گردید. گروه های تمرینی به مدت 4 هفته (5 جلسه در هفته) با سرعت 1815 متر در دقیقه و مدت 44-25 دقیقه دویدند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، پس از بی هوشی، عضله قلب برداشته شد. سطوح fas محلول (sfas)، لیگاند fas (fasl) و bcl2 توسط الایزا مورداندازه گیری قرار گرفت.نتایج: القای دیابت در گروه کنترل موجب افزایش معنادار سطوح sfas و fasl (0.05>p) و عدم تغییر sfas/fasl و سطوح bcl2 شد. در گروه های غیردیابتی، اجرای 4 هفته تمرین موجب کاهش معنادار sfas/fasl (0.05>p)، عدم تغییر sfas، fasl و bcl2 شد. 4 هفته تمرین در گروه های دیابتی نیز موجب کاهش معنادار fasl (0.05>p)، عدم تغییر sfas و sfas/fasl و bcl2 شد. نتیجه گیری: داده ها اثر پیش رونده آپوپتوز ناشی از دیابت بر بافت قلب را تائید می کند و نتایج نشان می دهد که احتمالاً با تمرینات منظم هوازی می توان به عنوان یک روش غیردارویی برای کاهش عوارض آپوپتوز ناشی از دیابت در بافت قلب افراد دیابتی استفاده کرد.