بررسی تطبیقی رمزگذاری افعال و عبارات اشاره‌ای و ماهیت تعاملی آن‌ها در زبان فارسی با تحلیل روایات داستان قورباغه و آلیس در سرزمین عجایب و یک مجموعه فیلم کوتاه

آن گونه که ماتسوموتو و کاواچی (2017) اظهار داشته اند اشاره در واقع یک خط مسیر به اضافه یک زمینه مشخص (یعنی (گوینده است و از این جهت از نظر مفهومی با مسیر حرکت متفاوت است. در واقع عبارات اشاره ای مجموعه ای از رفتارهای متمایز از عبارات جهتی به عنوان مثال up در (انگلیسی)، خط مسیر (به عنوان مثال، to)، یا خط سیر به اضافه انطباق به عنوان مثال into را نشان میدهند و بنابراین در خور مطالعات جداگانه ای میباشند. در این مقاله بر آنیم تا افعال و عبارات اشاره ای را در زبان فارسی مورد بررسی قرار دهیم. به این منظور پس از بررسی الگوی واژگانی شدگی در فارسی که عموماً مبتنی بر تحلیل داستان تصویری قورباغه مدیرا، 1969) و ترجمه فارسی رمان آلیس در سرزمین عجایب کارول ، 1865) است بررسی خواهیم کرد که عبارات اشاره ای در مقایسه با زبانهای انگلیسی ژاپنی و تایلندی ماتسوموتو و همکاران 2017 به چه صورت در زبان فارسی رمز گذاری می شوند و آیا بر اساس فیلم های کوتاهی که در این خصوص به کارگیری خواهند شد. علاوه بر نقش فضایی ای که توسط ماتسوموتو و همکاران (2017) در خصوص این مولفه ها گزارش شده است ماهیتی تعاملی نیز دارند یا خیر آن چنان که نتایج این تحقیق نشان میدهند در زبان فارسی نیز این عبارات علاوه بر نقش ،فضایی به صورت نفتی و تعاملی نیز به کار گرفته میشوند به بیانی دیگر بختوران زبان فارسی هنگامی که حرکت صرفاً به سمت گوینده نباشد جهت فضایی و در حیطه او که توسط محدودیتهای قابل رویت بودن و تعلیل تعریف میشود نیز باشد و همچنین زمانی که حرکت با یک رفتار تعاملی مانند سلام کردن به گوینده همراه باشد از این افعال اشاره ای با بسامد بیشتری استفاده می کنند که این موضوع بازتاییدی رده شناختی بر مطالعه و نتایج اکیتا و ماتسوموتوا (3020) میباشد با این همه در زبان فارسی همانند سایر زبانهای بررسی شده، تعاملی بودن رویداد حرکتی تاثیر چندانی بر رمزگذاری مفهوم اشاره ای در حروف اضافه ندارد که این موضوع بیانگر این است که مفهوم اشاره ای تا حد زیادی در جایگاه ستاک فعلی آمدن» و «رفتن» زبان فارسی و نه مولفه های کمکی مانند حروف اضافه و سایر گروههای فعلی رمزگذاری می.شود بنابر این مولفه های کمکی همراه افعال اشاره ای و سایر گروههای فعلی در این زمینه حامل نقش فضایی مکانی صرف و یا اطلاعاتی در خصوص شیوه حرکت می باشند.

a comparative study of the coding of deictic verbs and expressions and their interactive nature in the persian language by analyzing the frog story and alice in wonderland and a series of video clips

as stated by matsumoto and kawachi (2017), deixis is actually a line of a path in addition to a specific ground (i.e. the speaker) and for this reason, it is conceptually different from a path of motion. indeed, deictic expressions exhibit a distinct set of behaviors from directional expressions (e.g., up in english), line of path (e.g., to), or trajectory plus conformation (e.g., into), and therefore deserve separate studies. in this article, we are going to examine deictic verbs and expressions in persian language. for this purpose, after examining the lexicalization pattern of persian, which is generally based on the analysis of the frog story (mayer, 1969) and the persian translation of the novel alice in wonderland (carroll, 1865), we will evaluate how deictic expressions are coded in persian in comparison with english, japanese and thai languages (matsumoto et al., 2017), and if these items are interactive in nature in addition to the spatial role as reported by matsumoto et al. (2017) regarding these components. speakers of persian language use these components more frequently when the movement is not only towards the speaker but also in his area which is defined by the limits of visibility and interaction, and also when the movement is accompanied by an interactive behavior such as greeting at the speaker. these findings are in line with the results of akita and matsumoto (2017).