اثربخشی آموزش میان‌فرهنگی بر توانش منظورشناختی و علاقه‌مندی به محتوای ادبی: مورد دانشجویان مقطع کارشناسی (ترم‌های 8-5) رشتۀ زبان فرانسه در دانشگاه‌های ایران

زیست انسان اجتماعی در بستر جامعه و فرهنگ نشانگر آن است که آموزش زبانهای خارجی نمی تواند به دور از آموزه ها و هنجارهای اجتماعی و فرهنگی و صرفاً متکی بر مهارتهای زبانی باشد با این نگاه مسئله اصلی ما در این پژوهش، چگونگی اجرای آموزش میان فرهنگی است. هدف اصلی تحقیق نیز ارائه روشی کاربردی به منظور پیوند بیشتر ادبیات معاصر فرانسه و ایران با آموزش زبان فرانسه می باشد. گفتنی است فرضیه ما در این پژوهش که بر پایه آموزش زبانهای خارجی به وسیله متون ادبی می باشد این است که آموزش میان فرهنگی میتواند بر به کارگیری توانش منظور شناختی نزد دانشجویان مقطع کارشناسی زبان فرانسه در دانشگاه های ایران در استفاده از کنش گفتارهای مربوط به احساس «غم» و «تنهایی» اثر گذار باشد و علاقه مندی آنان به ادبیات را افزایش دهد. همچنین روش شناسی تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی می باشد لذا با استفاده از پرسش نامه ای محقق ساخته به عنوان ابزار اصلی پژوهش که شامل 20 سوال پنج گزینه ای است و روایی آن سنجیده و استانداردسازی شده است به کارایی آموزش میان فرهنگی می پردازیم. از این رو با انتخاب تصادفی 200 نفر از میان جامعه آماری کل دانشجویان مقطع کارشناسی در رشته زبان فرانسه در دانشگاههای ایران و در دو گروه 100 نفره تجربی و گواه اثرگذاری این روش تدریس را بررسی مینماییم براساس نتایج آزمون تی دو نمونه مستقل در جدول 5 - 9 (1981) = 9.78 p < 05. شاخص اندازه اثر آماره تی 9/78 برابر 0/571 است که اندازه اثر بزرگی را نشان میدهد در نهایت به این نتیجه دست یافتیم که اثر بخشی آموزش میان فرهنگی بر ارتقای توانش منظور شناختی و علاقه مندی به محتوای ادبی قابل اثبات است و رابطه معناداری بین آنها وجود دارد.

the effectiveness of intercultural didactic on pragmatic competence and interest in literary content: the case of undergraduate students (semesters 5-8) majoring in french language in iranian universities

our main issue in this research is how to implement intercultural didactic. the research methodology is descriptive-analytical. using a researcher-made questionnaire as the main research tool, which includes 20 five-choice questions and its validity has been measured and standardized, we will deal with the effectiveness of intercultural didactic. therefore, by randomly selecting 200 people from among the total population of undergraduate students in the field of french language in iranian universities and in two experimental groups of 100 people, we will examine the effect of this teaching method on improving students’ pragmatic competence and interest in literary content. all 20 items of the questionnaire have a strong correlation with their factors and therefore the questionnaire is standardized. also, the results of descriptive statistics (table 5-5) show that after removing the possible effect of the pre-test, the experimental group (45.19) obtained a higher average than the control group (35.28) in improving pragmatic competence. table 5-9 also shows the descriptive statistics of the two experimental groups and the proof of interest in literary content in the post-test. based on this, the result was obtained that the experimental group (mean = 25.69) compared to the control group (mean = 18.15) obtained a higher mean in the post-test of interest in literary content. based on the results of the t-test of two independent samples in table 10-5 (p > .05, t = 9.78 (198)), the effect size index of the t-statistic is 9.78 equal to 0.571, which shows a large effect size.