بررسی «حضور تدریس» در دوره‌های برخط آزفا برپایۀ چهارچوب مفهومی اندرسون : مطالعۀ موردی مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان دانشگاه فردوسی مشهد

دوره‌های برخط آموزش زبان دوم به‌سرعت در جهان درحال گسترش است و مدرس، مهم‌ترین عامل موفقیت در این دوره‌ها به‌شمارمی‌آید. با توجه به عدم حضور فیزیکی مدرس در این‌گونه دوره‌ها، لازم است با کاربست راهکارهایی، «حضور تدریس» در کلاس‌های مجازی تقویت شود. هدف اصلی در این جستار این است که با تکیه بر چهارچوب مفهومی اندرسون و همکاران (2001)، «حضور تدریس» را به‌عنوان یک مولفۀ تاثیرگذار در دوره‎‌های برخط آزفا (آموزش زبان فارسی) به غیرفارسی‌زبانان در مرکز بین‌المللی آزفای دانشگاه فردوسی مشهد بررسی کند. روش این پژوهش به‌صورت توصیفی_تحلیلی است و ابزار آن پرسش‌نامه‌ای برگرفته از چهارچوب مفهومی حضور تدریس اندرسون است و علاوه بر تحلیل‌های کیفی، تحلیل‌های کمی نیز ارائه شده است. جامعۀ آماری پژوهش نیز شامل سی مدرس فعال مرکز آزفای دانشگاه فردوسی مشهد می‌باشد. یافته‌های پژوهش نشان داد که از میان سه شاخصۀ حضور تدریس شامل طراحی و سازماندهی آموزشی، تسهیل گفتمان و آموزش مستقیم، بیشترین موافقت و کاربست با تسهیل گفتمان بوده است. از میان مولفه‌های شاخصۀ اول، طراحی روش‌های تدریس و آموزش آداب معاشرت اینترنتی و در شاخصۀ تسهیل گفتمان، تشویق مشارکت یادگیرندگان و مشارکت با یادگیرندگان برای برانگیختن بحث بیشترین درصدِ موافقت و کاربست را نشان می‌دهد. همچنین در شاخصۀ آموزش مستقیم کمترین درصد در میان تمام مولفه‌ها و شاخصه‌ها به ارائۀ مستقیم مطالب و سوالات اختصاص داشت که بیانگر پذیرش رویکردهای نوین آموزشی در میان مدرسان مرکز فردوسی است.

analyzing teaching presence in online persian courses to non-persian speakers based on andersons’ conceptual framework: case study: international center of teaching persian to non-persian speakers

online second language courses are experiencing significant growth worldwide, with the teacher being widely recognized as the key determinant of success in these courses. given the absence of physical presence in virtual environments, it is essential to employ strategies that enhance the perception of teaching presence (tp) in virtual courses. the objective of this study is to explore tp based on anderson et al.’s (2001) conceptual framework as a crucial element in online persian courses for non-persian speakers at the international center for teaching persian language to non-persian speakers (ictpl), ferdowsi university of mashhad (fum). this research adopts a descriptive-analytical methodology, employing a questionnaire based on anderson’s tp framework as its primary instrument. the study incorporates both qualitative and quantitative analyses to offer a comprehensive examination of the data. the data were collected from questionnaires completed by these 30 instructors involved in various persian online language courses at fum. the findings showed that among the three indicators of tp, including instructional design and organization, facilitating discourse and direct instruction, the most agreement and application was with facilitating discourse. among the components of the first category “designing methods& and “establishing netiquette”, and in the indicator of facilitating discourse, “encouraging student contributions” and “drawing in participants to prompt discussion” show the highest percentage of agreement and application. additionally, in the indicator of direct instruction, the lowest percentage among all components was dedicated to the “present content and questions”, which suggests the acceptance of new educational approaches among the teachers at ictpl.