یادگیری ویژگی های زمان آینده در زبان انگلیسی توسط تک زبانه های فارسی و دو زبانه های فارسی-کردی: یک مطالعۀ زایشی

این پژوهش به‌بررسی ویژگی‌های نحوی (syntactic features) زمان آینده بین زبان‌آموزان تک‌زبانه فارسی و دو زبانه فارسی - کردی  که قصد فراگیری زبان انگلیسی را داشتند، بر پایه نظریه‌های زایشی(generative theories) زبان دوم و سوم پرداخته است. برای این منظور 36 زبان‌آموز تک‌زبانه فارسی و 36 زبان‌آموز دو زبانه فارسی-کردی در فرایند پژوهش شرکت کردند. در ابتدا، آزمون تعیین سطح آکسفورد (oxford placement test) از این افراد به‌عمل آمد و بر اساس نتایج به‌دست آمده از آن، زبان‌آموزان به‌سه‌گروه متوسط (intermediate)، متوسط به‌بالا (upper-intermediate)، و پیشرفته (advanced) گروه‌بندی شدند. پس از آن، اینان، در هر سطح، در دو آزمون قضاوت دستوری و ترجمه شرکت کردند، تا دانش زبانی آن‌ها در رابطه با ویژگی‌های نحوی ساخت زمان آینده؛ ارزیابی شود. در پایان، داده‌های گردآوری شده از طریق آزمون‌های فوق بر پایه نظریه‌های زایشی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که شرکت‌کنندگان در هر دو گروه با مشکل فراگیری ویژگی‌های نحوی زمان آینده روبرویند. زیرا زبان‌های قبلی آن‌ها، فاقد نشانه‌های زمان آینده در زبان مقصد (زبان انگلیسی) است. به‌دلیل این فقدان، فراگیران زبان انگلیسی در مراحل اولیه یادگیری، با معضل به‌کارگیری زمان آینده به‌شکل صحیح روبرویند. اما با نزدیکتر‌شدن به‌سطوح پیشرفته، آن‌ها به‌تدریج توانایی بیشتری برای تولید جمله‌های درست زبان مقصد را پیدا می‌کنند. به‌عبارتی، از آنجایی که هر دو زبان کردی و فارسی، فاقد مشخصه معین برای بیان زمان آینده‌اند، فراگیران برای یادگیری مهارت استفاده از زمان آینده با مشکل مواجه خواهند بود.

The acquisition of future tense properties by Iranian Persian monolingual and KurdishPersian Bilingual learners of English: A generative study

The present study examined the acquisition of the syntactic features of future tense by Persian monolingual speakers and KurdishPersian bilingual learners of English in light of the prediction made by several second language (L2) and third language (L3) generative theories. To this end, 36 Persian monolinguals and 36 KurdishPersian bilingual learners of English took part in the study. At first, the participants took an Oxford Placement Test (OPT) based on which they were assigned to three groups, namely, intermediate, upperintermediate, and advanced with regard to their English Language Proficiency. Then, they received a grammatical judgment test (GJ) and a translation test (TT).The results revealed that the contributors of the study in both groups faced difficulties acquiring syntactic features of future tense since their former languages lack the same feature. According to the results, the inconvenience learners struggle with is much more noticeable at the early stages of English learning. As the participants got closer to advanced levels, they gradually build the ability to produce more target like productions. The findings also demonstrated that since both Kurdish and Persian speakers have a lack of specific syntactic features for expressing future tense, they face difficulties acquiring the same feature in English.