بازنگری به مبحث زبان و فرهنگ در آموزش زبان انگلیسی

طی ده سال گذشته، بحث بر سر دوگانۀ بومی/جهانی درباره نقش و ارزش زبان انگلیسی به‌عنوان یک زبان خارجی عمیق‌تر شده‌است. انگاره‌های پیشنهاد شده برای بهبود توانش ارتباط بین‌فرهنگی و فرافرهنگی در پژوهش‌های زبان‌شناسی کاربردی (به‌عنوان مثال، بایرام 1997، کرامش 2010) که در این ژورنال نیز توسط کرامش (2013) به آن‌ها اشاره شده، جهت پیشرفت مهارت‌ ارتباطی زبان‌آموزان انگلیسی به‌کار رفته‌اند، اما آیا این انگاره‌ها توانایی زبان‌آموزان برای درک رابطۀ میان «خود » و «دیگری » را ورای مرزهای فرهنگی بیشتر کرده‌اند؟ در این دنیایی که روزبه‌روز بیشتر به سمت جهانی‌شدن پیش می‌رود، «فرهنگ» بیش از همیشه در حال محو شدن است؛ بنابراین، این مقاله مزایای استفاده از رویکرد میان‌‌‌‌گفتاری به‌جای رویکرد بین‌فرهنگی را جهت آموزش توانش ارتباط به زبان انگلیسی مورد بررسی قرار می‌دهد. این مقاله به بحث در مورد امکان این‌که زبان‌آموزان انگلیسی بتوانند در عین وفاداری به میراث فرهنگی خود، از طریق چندین سیستم گفتاری (اسکالن و همکاران 2012) وارد مکالمه شوند می‌پردازد. این مقاله به بحث در مورد امکان این‌که زبان‌آموزان انگلیسی بتوانند در عین وفاداری به میراث فرهنگی خود، از طریق چندین سیستم گفتاری (اسکالن و همکاران 2012) وارد مکالمه شوند می‌پردازد. این مقاله به بحث در مورد امکان این‌که زبان‌آموزان انگلیسی بتوانند در عین وفاداری به میراث فرهنگی خود، از طریق چندین سیستم گفتاری (اسکالن و همکاران 2012) وارد مکالمه شوند می‌پردازد.

Reframing the language/culture debate in the teaching of English

In the last ten years, the local/global debate about the role and value of English as a foreign language has become more acute. The models proposed by applied linguistic research (e.g., Byram 1997, Kramsch 2010) and mentioned by Kramsch (2013) in this journal for the development of intercultural or transcultural competence have served to improve the communicative ability of learners of English but have they improved their ability to understand Self and Other across cultural boundaries? Because “culture” has become more nebulous than ever in this increasingly global world, this paper explores the benefits of using an interdiscourse approach rather than an intercultural approach to teaching communicative competence in English. It discusses the possibility of teaching learners of English how to enter into dialogue with several discourse systems (Scollon et al 2012) while remaining faithful to one’s own cultural heritage. It discusses the possibility of teaching learners of English how to enter into dialogue with several discourse systems (Scollon et al 2012) while remaining faithful to one’s own cultural heritage. It discusses the possibility of teaching learners of English how to enter into dialogue with several discourse systems (Scollon et al 2012) while remaining faithful to one’s own cultural heritage.