همسوسازی روش های بازتابی رایج درآموزش زبان انگلیسی با ویژگیهای روانشناختی زبان آموزان ایرانی

در مطالعه حاضر روند بهره گیری مثبت از یک فعالیت روایتمحور با عنوان رویداد نویسی دیالکتیکی یا محاوره ای بر روی عملکرد زبانی 67 دانشجوی بزرگ‌سال ایرانی (دختر و پسر) به صورت پیمایشی باهدف انطباق سنجی سازه‌های روان سنجی دانشجویان در حوزه هوش هیجانی آنان با ابزار های کار پوشه، صورت گرفت.پنج زیر سنجه از متغیر های هوش هیجانی شامل مقیاس های حل مسئله، خودآگاهی هیجانی، روابط بین فردی، خودابراز(قاطعیت)و واقعیت سنجی با استفاده از شیوه رگرسیون چندگانه مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج حاصل حاکی از ان بود که مدل کلی به دست امده توانست موفقیت تحصیلی را به طور موازی با تداخل رویداد نویسی در میان افراد بزرگ‌سال مورد آزمون پیش‌بینی نماید (0.05≥p) اما مقیاس حل مسئله در مقایسه با چهار مقیاس دیگر بیشتر پیش‌بینی کننده موفقیت در آزمون‌های ارزیابی پیشرفت زبانی در گروه هدف بود. دلایل ضمنی نتیجه حاصله به همراه کاربرد های تقویت مهارت‌های ارتباطی در میان دانشجویان در نهایت تحلیل شده اند.