ارزیابی و سطح‌بندی روستاهای شهرستان کیار بر اساس میزان بهره‌مندی از شاخص‌های خدماتی و زیرساختی

مروری بر ادبیات توسعه روستایی نشانگر این واقعیت است که علی رغم تلاش‌هایی که تاکنون در جهت از بین بردن نابرابری‌ها و توزیع خدمات در مناطق مختلف و به‌ویژه در روستاها صورت گرفته است ولی هنوز شاهد نابرابری و عدم تعادل در توزیع خدمات و ارائه آن‌ها در سطح روستاهای کشور هستیم به‌گونه‌ای با توجه به ارزیابی‌های به عمل‌آمده هنوز میزان توسعه‌یافتگی روستاها، با توجه به شاخص‌های توسعه، نامتجانس و نابرابر می‌باشد. لذا اولین گام رسیدن به توسعه و به خصوص توسعه روستایی، شناسایی وضع موجود، چگونگی توزیع خدمات و امکانات و میزان بهره مندی هر یک از روستاها از این خدمات اقدامی ضروری و غیرقابل‌انکار است، بر این اساس هدف این تحقیق مقاله بررسی، ارزیابی و سطح‌بندی روستاهای شهرستان کیار بر اساس میزان بهره مندی هر یک از روستاها به خدمات با استفاده از مدل شاخص مرکزیت بوده است. در این راستا مقاله حاضر با استفاده از روش‌شناسی توصیفی تحلیلی و با استفاده از 8 شاخص عمده خدماتی و تعداد 75 نماگر به اولویت‌بندی و سطح‌بندی روستاهای شهرستان کیار پرداخته است، نتایج نشان داد که وضعیت روستاهای مورد مطالعه به لحاظ دسترسی به خدمات و برخورداری از سطح توسعه‌یافتگی به‌طور نابرابر و نامتجانس می‌باشند به‌گونه‌ای که از مجموع کل روستاهای موردمطالعه، تعداد 4 روستا شامل روستای دستگرد و امامزاده، دزک و خراجی به ترتیب با امتیازهایی برابر با 8.47، 8.03 و 6.51 جزء روستاهای با بهره‌مندی از خدمات درجه یک و بیشتر می‌باشند و فاصله بسیار زیادی با سایر روستاها ایجاد کرده‌اند.