شناسایی و اولویت‌بندی موانع گردشگری ورزشی در فضاهای عمومی شهری

پژوهش حاضر باهدف بررسی موانع گردشگری ورزشی در فضاهای عمومی شهری و پارک‌های بانوان شهر شیراز است. روش پژوهش حاضر براساس هدف تحقیق، کاربردی و از نوع میدانی می‌باشد. برای گردآوری داده‌های مربوط به متغیرهای مورد بررسی از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی پرسشنامه با نظرسنجی از اساتید و متخصصان مرتبط تایید شد. پایایی کلی پرسشنامه با آزمون آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت (a > / 77). جامعه آماری این تحقیق با توجه به هدف اصلی تحقیق شامل زنان مراجعه کننده به فضاها و پارک بانوان شهرستان شیراز می‌باشد. تعداد 300 نفر از زنان مراجعه کننده به پارک بانوان به‌عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. برای توصیف داده‌های جمع‌آوری شده از آمار توصیفی و استنباطی و از آزمون‌های تحلیل عامل اکتشافی و آزمون فریدمن استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان دادند که عوامل فردی و شخصی، محدودیت زمانی، عامل روان‌شناختی، ضعف مدیریت، عدم آگاهی و آموزش، محیط اجتماعی، عدم مشارکت و حمایت اطرافیان و محیط فعالیت به ترتیب موانع توسعه گردشگری ورزشی در پارک بانوان شیراز بودند. به‌طور کلی فضاهای طبیعی، پارک‌ها و دیگر فضاهای سبز شهری بستر مناسبی برای توسعه گردشگری ورزشی فراهم نموده است که با برداشتن عوامل بازدارنده می‌توان گردشگران ورزشی بیشتری را جذب فضاها و پارکهای شهری نمود.