پیامدهای سیاسی و اجتماعی حضور خوارج در حوزه جغرافیایی خوزستان در عصر امویان

هدف این پژوهش بررسی پیامدهای سیاسی و اجتماعی حضور قرقه خوارج در ولایت خوزستان در دوران بنی امیه و واکنش مردم این ولایت به حضور آنان در این سرزمین است. عدم خشنودی مردم خوزستان از حضور قائحان عرب ، نارضایتی از عمال بنی امیه محیط آشفته و ناامنی های اجتماعی و سیاسی، مالیاتهای نگین قحطی و خشکسالی، اقلیم هماهنگ با شبه جزیره عربستان جاده های ارتباطی مناسب بین عربستان و خوزستان و نزدیک بودن این ولایت به زادگاه خوارج و خصوصا اعمال خشونت امویان نسبت به این فرقه زمینه ها و عوامل تسریع در مهاجرت پذیرش و تثبیت خوارج را در خوزستان فراهم آورد. نتایج این تحقیق که با روش توصیفی- تحلیلی به دست آمده است نشان میدهد که به این ترتیب، خوارج که به عنوان یک گروه سیاسی اجتماعی و مذهبی در خوزستان ظهور کردند توانستند با طرح اندیشه برایری و مساوات طلبی و دوری از برتری نژادی، نظر مردم این ولایت را به خود جلب و یا برخورداری از حمایت های مالی آنان شکریان و پیروانی را فراهم آورده و در این منطقه به فعالیت و نبرد علیه حکومت مرکزی بپردازند. به طوری که در دهه هفتاد هجری فرقه ای از آنان به نام از ارقه در نقاط مختلف ایران پراکنده شدند. خوارج از ارقه با جلب هواداران فراوان و برخورداری از حمایتهای مالی و نظامی مردم خوزستان قریب به دو دهه یعنی از سال 65 تا 79 ه.ق در این ولایت به جنگ و گریز یا حکومت مرکزی پرداختند. به این ترتیب، حضور گسترده خوارج در خوزستان در طول دوره اموی این منطقه را به عنوان مرکز اصلی زد و خورد آنان یا والیان حکومت ینی امیه در آورد و به نامتی های سیاسی و اجتماعی و نارضایتی مردم در این ولایت افزوده شد.

the political and social consequences of the khawarij presence in the geographical area of khuzestan during the umayyad era

the purpose of this research is to investigate the political andsocial consequences of the presence of the khawarij sect inkhuzestan province during the umayyad period and the reaction ofthe people of this province to their presence in this land. thedissatisfaction of the people of khuzestan with the presence of thearab conquerors, dissatisfaction with the actions of the umayyads,the chaotic environment and social and political insecurity, heavytaxes, famine and drought, the climate compatible with the arabianpeninsula, suitable communication roads between saudi arabiaand khuzestan. and the proximity of this province to thebirthplace of the khawarij and especially the violence of theumayyads towards this sect, provided the grounds and factors toaccelerate the migration, acceptance and stabilization of thekhawarij in khuzestan. the results of this research, which wereobtained by descriptive-analytical method, show that in this way,khawarij, who emerged as a political, social and religious group inkhuzestan, were able to develop the idea of equality andegalitarianism and distance. due to the racial superiority, heattracted the attention of the people of this province and with theirfinancial support, he provided troops and followers to fight againstthe central government in this region. so that in the 70s of hijri, asect of them called azarqa scattered in different parts of iran.khawarij of azarqa by attracting many fans and enjoying thefinancial and military support of the people of khuzestan, foralmost two decades, that is, from 65 to 79 ah in this province,fought and escaped with the central government. in this way, theextensive presence of khawarij in khuzestan during the umayyadperiod made this region the main center of their conflict with thegovernors of the umayyad government and added to the politicaland social insecurity and dissatisfaction of the people in thisprovince.