رویکردشناسی رسانه‌های سنتی-سیاسی در ایران (نمونه‌ی موردی: منبر)

همراستا با تحولات روزافزون در حوزه‌ی رسانه و به‌ویژه با سلطه‌ی شبکه‌های اجتماعی، شیوه‌های نگرش و زندگی اجتماعی نیز تغییر یافته است. مجموعه‌ی این تحولات، ابزارها و رسانه‌های سنتی را به چالش کشیده و لزوم اتخاذ رویکردها و رهیافت‌های تحول‌آفرین و متناسب با وضعیت روزآمد اجتماعی را نمایان ساخته است. از جمله، منبر به عنوان یک شبکه‌ی رسانه‌ای سنتی که کارکردهای اجتماعی، فرهنگی و به‌ویژه سیاسی دارد، با همه‌گیری شبکه‌های مجازی و تحولات ساختاری و رفتاری در جامعه‌ی ایران، با چالش‌هایی مواجه است. با توجه به اهمیت نهادی و کارکردی منبر در ساحت سیاسی و اجتماعی ایران امروز، پژوهش پیش رو، به تبیین و رویکردشناسی رسانه‌ی منبر در زمان معاصر پرداخته است. بدین منظور، با بهره‌گیری از روش فرآیندپژوهی، به تحلیل گفتمان‌های تولید شده از سوی دو تن از منبریان معاصر، شامل محسن قرائتی و ناصر رفیعی پرداخته و رویکرد کاربست‌های اقناع اندیشه، روش‌های تولید انگیزش و دایره‌ی مخاطبان آنان را بررسی کرده است. نتایج نشان داد که پاره‌گفتارهای سیاسی، اخلاق اجتماعی و نیز کاربست‌های داستانی از مهمترین کاربست‌های اقناعی و انگیزشی و طیف جوانان نیز به عنوان برجسته‌ترین مصادیق خطابی محسوب می‌شوند. از منظر رویکردشناسی، با توجه به تغییرات نسلی در طیف جوانان و با سلطه‌ی شبکه‌های اجتماعی، به‌نظر می‌رسد کاربست های اقناعی و انگیزشی منبرها، نیازمند بازبینی جدی هستند.

recognizing of the approach of traditional-political media in iran (case study: pulpit)

in line with the increasing developments in the field of media and especially with the dominance of social networks, attitudes and social life have also changed. the collection of these developments has challenged traditional tools and media and highlighted the need to adopt transformational approaches and approaches appropriate to the current social situation. for example, the pulpit, as a traditional media network that has social, cultural and especially political functions, faces challenges with the epidemic of virtual networks and structural and behavioral changes in iranian society. is. considering the institutional and functional importance of the pulpit in the political and social field of iran today, the present study has explained and approached the pulpit media approach in contemporary times. for this purpose, using the research process method, to analyze the discourses produced by two contemporary pulpits, including mohsen gharaati and naser rafiei, and to examine the approach of persuasion applications, methods of generating motivation and their audience has done. the results showed that political discourses, social ethics as well as narrative applications are the most important persuasive and motivational applications and the youth spectrum considered as the most prominent examples of rhetoric. from an epistemological point of view, given the generational changes in the youth spectrum and the dominance of social networks, it seems that the persuasive and motivational uses of the pulpits need serious consideration.