بررسی و مقایسه استراتژی های توسعه گردشگری مابین ایران و چین از دیدگاه گردشگران

سیاست های گردشگری عبارت‌اند از آن دسته از تصمیمات و اقدامات سطح بالای گردشگری که به شدت تحت تاثیر سیاست‌های کلی و کلان کشور به ویژه در زمینه طراحی و مدیریت روابط خارجی قرار دارند. هدف این پژوهش بررسی مقایسه سیاست‌ها وبرنامه ریزی استراتژیک توسعه گردشگری ما بین ایران وچین بود. روش پژوهش حاضر علی مقایسه‌ای بود. جامعه آماری شامل گردشگران ایران و چین بودند که به شیوه تصادفی 384 نفر انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه محقق ساخته سیاست‌های گردشگری بود که روایی پرسشنامه بااستفاده از آلفای کرونباخ 0.78 بود.داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss و با استفاده از آزمون t مورد تجریه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد بین تماممولفه‌های تاثیرگذار در زمینه توسعه گردشگری بین ایران وچین تفاوت معناداری وجود دارد وکشور چین نسبت به ایران نسبت به سیاست‌های گردشگری در وضعیت بهتری قرار داشت. با سطح معناداری کمتر از 0.05 فرضیات پژوهش تایید شد و کشور چین از لحاظ وضعیت تبلیغات، هزینه‌ها ونحوه پرداخت، تسهیلات خصوصی وعمومی، تصویر ذهنی گردشگران از مقصد، سیاست‌گذاری و سیاست جهانی در وضعیت بهتری قرار داشت.

analysis of our tourism development policies and strategic planning between iran and china

tourism policies are those decisions and actions of high level of tourism that are strongly influenced by the general and macro policies of the country, especially in the field of design and management of foreign relations. the purpose of this study was to compare our tourism development policies and strategic planning between iran and china. the method of the present study was causalcomparative. the statistical population included tourists from iran and china who were randomly selected 384 people. the instrument used was a researchermade tourism policy questionnaire with a cronbach’s alpha of 0.78. data were analyzed using spss software and ttest. the results of data analysis showed that there is a significant difference between all components influencing tourism development between iran and china. china was better off than iran in terms of tourism policy. with a significance level of less than 0.05, the research hypotheses were confirmed and china was in a better position in terms of advertising status, costs and methods of payment, private and public facilities, tourists’ mental image of the destination, policymaking and world politics.