سیاست‌ها، راهبردها و برنامه ریزی منطقه ای ایالات‌ متحد آمریکا در غرب آسیا

چالش‌های امنیتی در غرب آسیا به‌واسطه زوال قابل‌توجه ساختار امنیتی از سال 2003 تعریف می‌شود. تحولات سیاسی و امنیتی که به دنبال یک خلا سیاسی و امنیتی در کنار تغییر در توازن قدرت در منطقه رخ داد موجب شد قدرت‌های بین‌المللی و بازیگران منطقه‌ای با چالش‌های جدید و تهدیدهای بی‌سابقه در همه سطوح (داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی) مواجه شوند. در بسیاری از موارد چالش‌های امنیت توسط قدرت‌های فرا منطقه‌ای حفظ شده است. بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین مداخله اخیر در منطقه بی‌شک مداخله آمریکا در عراق بعد از براندازی صدام و جدیدترین آن حضور ائتلاف آمریکایی در سوریه بوده است. در هردوی این موارد رژیم امنیتی تضمین‌کننده امنیت منطقه صورت نگرفت و معمای امنیت پیچیده‌تر هم شد... همچنین رویکرد رئالیستی و نوع نگاه نظامی هم تاکنون پاسخی برای بحران امنیت نتوانسته تهیه کند. بهترین و بارزترین شرح این مسئله را می‌توان به دخالت‌های نظامی در عراق و سوریه دید که نه‌تنها به ثبات بلندمدت منجر نشد، بلکه تنش‌های جدیدی سر باز کرد و عملاً آن‌ها را به کشورهایی چندپاره تبدیل کرد. از طرفی قدرت‌های فرا منطقه‌ای در حوزه مسائل نظامی تلاش داشته‌اند تا بازار تسلیحات خود را در میان طالبان‌همیشگی آن‌ها در منطقه تامین کنند. در گفتمان واقع‌گرایی، این فرضیه که معضل امنیتی یک دولت با به حداکثر رساندن قدرت نظامی حل خواهد شد، با این مشکل روبه‌رو می‌شود که همه کشورها نمی‌توانند به یک اندازه رشد کنند و اگر امنیت یک کشور به ضرر و هزینه کشور دیگری تامین شود، نتیجه‌ای جز بحران امنیت نخواهد داشت.

Policies, Strategies and Regional Planning of the United States of America in West Asia

Security challenges in West Asia have been defined by the significant deterioration of the security structure since 2003. Political and security developments following a political and security vacuum, along with a shift in the balance of power in the region, h. In many cases, security challenges have been maintained by transregional powers. The biggest and longest recent intervention in the Bishkek region has been the US intervention in Iraq since the overthrow of Saddam Hussein, and most recently the presence of the US coalition in Syria. In both cases, the security regime did not guarantee the security of the region and the security dilemma became more complicated ... Also, the realistic approach and the military view have not been able to provide an answer to the security crisis. The best and clearest explanation of this can be seen in the military interventions in Iraq and Syria, which not only did not lead to longterm stability, but also opened up new tensions and practically turned them into fragmented countries. On the other hand, supraregional powers in the field of military affairs have tried to secure their arms market among the Taliban, which has always been in the region. In realist discourse, the hypothesis that a state’s security problem will be solved by maximizing military power is faced with the problem that not all countries can grow equally, and if one country’s security is provided to the detriment of another, the result is It will have no security except crisis.