بررسی پیامدهای بلندمرتبه سازی ساختمان های شهری بر گسترش افقی شهر، حقوق همجواری و حل مشکل زمین (مطالعه موردی مناطق 2 و 4 شهر تبریز)

پارادایم بلند مرتبه سازی رویکردی نوین در برنامه ریزی شهری برای استفاده بهینه از اراضی شهری است، اما احداث این شکل بناها همواره با چالش هایی روبرو بوده است. در نتیجه هدف پژوهش تاثیر بلندمرتبه سازی بر نحوه ی گسترش افقی شهر، حقوق همجواری و حل مشکل زمین در دو منطقه 2 و 4 شهر و مقایسه آن با همدیگر و اثرات مثبت و منفی این الگو در این دو منطقه و در نتیجه ارائه راه کار مناسب برای استفاده بهینه از ساختمان های بلندمرتبه و کاهش اثرات سوء آن و به حداقل رساندن معایب چنین ساختمان هایی در شهر تبریز و نهایتاً ارائه الگوی مناسب برای صدور پروانه ساختمانی در مناطق مناسب و استفاده حداکثری از این الگو می باشد. روش پژوهش پیمایشی و تحلیلی است. داده ها با استفاده از روش کتابخانه ای، میدانی بوده و داده های حاصل از پرسشنامه جمع آوری و استخراج شده است. اطلاعات و داده های مورد نظر با استفاده از نرم افزار spss و با تکیه بر تجزیه و تحلیل کمی، آمار توصیفی، استنباطی و همچنین آزمون کای اسکور مورد ارزیابی توصیقی و مقایسه ای قرار گرفته است. یافته های پژوهش، حاکی از آن است که اولاً روش بلندمرتبه سازی توانسته است تا حدود زیادی مشکل تامین مسکن در دو منطقه شهر تبریز را حل نموده و از گسترش شهر در افق جلوگیری نماید. امام علیرغم این مزیت اثر منفی بر رعایت حقوق همجواری و همسایگی داشته است و اینکه روش مناسبی برای حل مشکل زمین و مسکن در دو منطقه شهر تبریز نبوده است.

Investigating the Consequences of Upgrading Urban Buildings on Horizontal Expansion of the City, Neighborhood Rights and Land Problem Solving (Case Study of Districts 2and 4 of Tabriz)

Neighborhood development in the form of a participatory, democratic and neighborhoodbased process has been emphasized for decades in developed countries as the focus of sustainable urban development programs and metropolitan areas. On the other hand, in order to improve the business environment and increase economic growth and development, the necessary conditions for this issue must be met. Therefore, concepts such as collective participation, attachment to the neighborhood environment, creating equal opportunities with greater efficiency, are only materialized in the shadow of the concept of neighborhood development and urban neighborhood planning. The main purpose of this article is to provide a qualitative model of new business development with a neighborhoodbased approach in the metropolis of Tehran. The main question of the article is what are the dimensions, components and important characteristics in business development and neighborhood performance in Tehran? The research method of this research is content analysis with a deductive categorical system, and its type is applied. By identifying 615 concept codes, coding and categorizing them in three steps, finally 189 main indicators; in five dimensions and 22 components, these indicators were explained and adjusted using a threestage Delphi technique among 32 scientific and executive experts. Finally, a new business development model based on the neighborhoodbased approach in the metropolitan area of Tehran was presented in five dimensions: information technology development, improving the business environment, customer relationship management, neighborhoodcentered approach and entrepreneurial leadership.