تبیین نقش اختلافات مرزی در روابط ایران با کشورهای جنوبی خلیج‌فارس مورد مطالعه امارات متحده عربی

سیاست خارجی و روابط دولت ها بر گرفته از محیط پلتیک و شرایط مکانی و زمانی آنان است و بنابراین مستلزم طراحی و اجرای سیایت خارجی بر مبنای ژئوپلیتیک است. ژئوپلیتیک نیز از عناصر ثابت و متغیر تشکیل شده است که کمتر پویا و بیشتر ثابت است و کشورها تنها با بر عهده گرفتن برخی از رفتارها و کردارها می توانند بر محدودیت های بر آمده از ویژگی های آن چیره شوند. از دیدگاه های اختلاف های سرزمینی و مرزی، تنش های ملی، کشمکش ها و برخوردهای مرزی، خلیج فارس در صدر مناطق جهان قرار دارد. مرزهای اغلب کشورهای حوزه خلیج فارس مانند بحرین، امارات متحده عربی، قطر، عراق و کویت در مراحل مختلف تعیین خطوط مرزی با مشکل مواجه بوده و اغلب به اختلاف و درگیری بین آن ها انجامیده است. مرزهای این کشورها در طی تاریخ به شکلی تنظیم شده که هیچ یک از آزادی عمل برخوردار نبوده و هر کشوری، کشور همجوار را مکمل خود میداند. مرزهای ایران در خلیج فارس به ویژه حوزه های آبی بسیار مبهم مانده است. با این که بیشتر توافق های مرزی معطوف به فلات قاره می باشد و در حال حاضر نیز اعمال می شود. کم و بیش همه کشورهای منطقه خلیج ‌فارس به ویژه کشورهای عربی با هم اختلاف سرزمینی و مرزی دارند. حل اختلافات منطقه‌ای از آن جهت اهمیت مضاعف ایجاد می‌کند که نقش واسط بین امنیت داخلی و امنیت خارجی دارد و پاشنه آشیل دولت‌ها محسوب می‌شود. سمت‌گیری تهدیدات از کانون‌های بیرونی نقطه آسیب پذیری حاکمیت هاست و هر آینه روابط فی مابین همسایگان رو به تیرگی بگذارد. با توجه به این مقدمه هدف اصلی تحقیق عبارت است از بررسی و شناخت اختلافات ارضی و مرزی ایران با کشورهای حوزه خلیج‌فارس و ارایه مدل راهبری برای حل و فصل مشکلات است. سوال اصلی تحقیق این است که آیا بهبود روابط ایران با کشورهای اثرگذار در منطقه‌(‌آمریکا، انگلیس، مصر و عربستان و....) موجب فروکش نمودن تنش بین ایران و امارات متحده عربی و به فراموشی سپردن مسئله جزایر خواهد شد‌؟ این مقاله ﺑﺎ رویکردی ﺟﺎﻣﻊ و روش تحقیق کیفی برگرفته از نظریه اشتراوس و کوربین ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ و ارائه‌ مدلی برای حل اختلافات مرزی دریایی در روابط ایران با کشورهای جنوبی خلیج‌فارس پرداخته است. حجم نمونه برای مصاحبه از خبرگان در چارچوب اشباع نظری نهایی گردید و از راهبرد نظریه‌ داده ‌بنیاد ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ کدگذاری باز، ﻣﺤﻮری و اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ و ﻧﻴﺰ اﻟﮕﻮی ﻣﺒﻨﺎﻳﻲ این نظریه جهت تدوین ﻣﺪل ﻣﺴﺘﺨﺮج از مقاله استفاده‌ شده اﺳﺖ. یافته‌ها منجر به شناسایی شرایط علّی، شرایط زمینه‌ای، شرایط مداخله‌گر و ابعاد پدیده اختلافات مرزی شد.

Explain the role of border disputes in Iran’s relations with the southern Persian Gulf countries studied by the UAE

More or less all the countries of the Persian Gulf region, especially the Arab countries, have territorial and border differences. Resolving regional disputes is doubly important because it acts as an intermediary between internal security and external security and is the Achilles heel of governments. Orientation of threats from external centers is the point of vulnerability of the regimes, and in any case, the relations between the neighbors are strained. According to this introduction, the main purpose of the research is to study and recognize the territorial and border disputes of Iran with the countries of the Persian Gulf and to provide a leadership model for resolving problems. The main question of the research is whether the improvement of Iran’s relations with influential countries in the region (USA, Britain, Egypt and Saudi Arabia, etc.) will reduce the tension between Iran and the United Arab Emirates and forget about the islands? this article With a comprehensive approach and qualitative research method based on Strauss and Corbin’s theory, he has presented a model for resolving maritime border disputes in Iran’s relations with the southern countries of the Persian Gulf. The sample size for interviewing experts was finalized within the framework of theoretical saturation, and the strategy of data theory based on open coding, and the theory of this theory was used to compile the entire text of the article. The findings led to the identification of causal conditions, contextual conditions, intervening conditions and dimensions of the phenomenon of border disputes.