تحلیل فضایی - مکانی میزان مشارکت اجتماعی در بازآفرینی بافت ناکارآمد شهری (مطالعه موردی: شهر بیرجند)

هدف مطالعه حاضر تحلیل فضایی – مکانی میزان مشارکت اجتماعی در بازآفرینی بافت‌های ناکارآمد شهر بیرجند با استفاده از مدلهای تصمیم گیری است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش تحقیق از نوع توصیفی _ تحلیلی می‌باشد. روش گردآوری داده ها و اطلاعات در این پژوهش؛ میدانی و کتابخانه‌ای است. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون همبستگی پیرسون، آزمون t تک نمونه‌ای و به منظور سطح‌بندی بافت‌های ناکارآمد از مدل ویکور (vikor) استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش، شامل ساکنین شش بافت‌ ناکارآمد در منطقه یک بیرجند است که حجم نمونه آن 381 نفر است. نتایج نشان داد که میزان مشارکت اجتماعی این بافت‌ها در طرح‌های بازآفرینی شهری اندک و ناکافی بوده و بیشترین عامل موثر در افزایش مشارکت مردم در این بافت‌ها؛ مولفه شفافیت و اعتماد‌سازی است. سطح‌بندی بافت‌های ناکارآمد به لحاظ میزان مشارکت اجتماعی در بازآفرینی شهری با مدل vikor نشان داد که محلات جوادیه و کارگران به ترتیب با ارزش q به میزان 0 و 0.21 در رتبه‌های اول و دوم (وضعیت مطلوب) و محلات چهاردرخت و هفده شهریور با q به میزان 0.442 و 0.584 در رتبه سوم و چهارم (وضعیت نیمه مطلوب) و محله ته ده با ارزش q به میزان 0.722 در رتبه پنجم و محله موسی‌بن‌جعفر با q به ارزش 1 و ضعف در شاخص‌های تعلق مکانی، شفافیت و اعتمادسازی، انسجام اجتماعی، تمایل به مشارکت و نوع مشارکت در جایگاه آخر قرار گرفته است.

Spatial-spatial analysis of social participation in the regeneration of dysfunctional urban contexts (Case study: Birjand)

The aim of this study is spatialspatial analysis of social participation in the reconstruction of dysfunctional tissues of Birjand city using decision models. This research is applied in terms of purpose and descriptiveanalytical in terms of nature and research method. Method of data collection and information in this study; It is a field and a library. For statistical analysis, Pearson correlation test, onesample ttest and VIKOR model were used to level dysfunctional tissues. The statistical population of the study includes residents of six dysfunctional tissues in region one of Birjand with a sample size of 381 people. The results showed that the level of social participation of these contexts in urban regeneration projects is low and insufficient and the most effective factor in increasing people’s participation in these contexts; It is a component of transparency and confidence building. Leveling of dysfunctional tissues in terms of social participation in urban regeneration with VIKOR model showed that Javadiyeh and Kargaran neighborhoods with Q values ​​of 0 and 0.21, respectively, in the first and second ranks (optimal status) and neighborhoods Chahar Drakht and 17 Shahrivar with Q at the rate of 0.442 and 0.584 in the third and fourth ranks (semioptimal condition) and the neighborhood of Tehdeh with the value of Q at the rate of 0.722 in the fifth rank and the neighborhood of Musa Ibn Jafar with Q to Value 1 and weakness in the indicators of spatial belonging, transparency and trust building, social cohesion, willingness to