بررسی تحلیلی عوامل همگراساز (قوت ها و فرصت ها) در شکل گیری منطقه گرایی ایران و اسیای مرکزی

منطقه آسیای مرکزی یکی از مناطق ژئوپولتیکی پیرامون جمهوری اسلامی ایران را تشکیل می دهد. این منطقه پس از فروپاشی شوروری و استقلال دولتهای  قزاقستان، ترکمنستان، تاجیکستان، قرقیزستان و ازبکستان به عنوان یک زیر سیستم فرعی در عرصه بین الملل در حال تعامل بوده است. این پژوهش به دنبال تدوین عوامل همگراساز در شکل گیری منطقه گرایی برای کسب منافع مشترک منطقه ای است. همچنین ایران و آسیای مرکزی در مسیرهمگرایی دوره روابط متقابل دارای قوت ها و فرصت هایی هستند که برخی از آنها ریشه در محیط داخلی و برخی دیگر ریشه در محیط بیرونی منطقه و جهان دارد و برای رسیدن به همگرایی باید براساس راهبردهای پنج گانه به آن دست پیدا کرد. در این مقاله، به عوامل سیاسی، اقتصادی و فرهنگی با تاکید بر عوامل مختلفی چون اشتراکات فرهنگی و تاریخی، مزیت های متقابل موقعیت جغرافیایی ایران و کشورهای آسیای مرکزی، ژِئواکونومی انرژی، بازار مصرف کالا، سرمایه گزاری به عنوان قوت هادر این منطقه واحد مورد بررسی قرار می گیرد. همچنین در بخش مربوط به عوامل بیرونی (خارجی) عضویت ایران در سازمان منطقه ای، همکاری روسیه، چین و ایران در جلوگیری از هژمونی غرب در آسیای مرکزی  از طریق ایران، به عنوان فرصت های موجود مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد. در این راستا این سوال اصلی قابل طرح است براساس ساختار ژئوپلتیکی موجود عوامل داخلی (قوت ها) و عوامل خارجی و فرصت ها چگونه می تواند به منطقه گرایی پایدار بین ایران و آسیای مرکزی منجر گردد. در پاسخ به این سوال این فرضیه مطرح می شود چنین به نظر می ر سد که براساس ساختار ژئوپلتیکی موجود ارائه الگوی مبتنی بر واقعیات و منافع ژئوپلتیکی همگراساز (قوت ها و فرصت ها) می تواند به منطقه گرایی پایدار بین ایران و آسیای مرکزی در راستای منافع مشترک منجر گردد.

Analytical Investigation of Converging Factors (Strengths and Opportunities) in the Formation of Regionalism in Iran and Central Asia

Iran and Central Asia also have strengths and opportunities in the path of interconnectedness, some of which are rooted in the domestic environment and others rooted in the external environment of the region and the world. And to achieve convergence, it must be achieved on the basis of five strategies. This article focuses on political, economic, and cultural factors, with emphasis on various factors such as cultural and historical sharing, the geographical advantages of Iran and Central Asian countries, energy geoeconomics, commodity market, investment as the strengths of this single area. It will be reviewed. In the section on External Factors of Iran’s Membership in the Regional Organization, Russia, China and Iran’s cooperation in preventing Western hegemony in Central Asia through Iran is analyzed as opportunities. In this regard, the main question can be raised on the basis of the existing geopolitical structure of internal factors (externalities) and how external factors and opportunities can lead to sustainable regionalism between Iran and Central Asia. In response to this question, the hypothesis seems to be that, based on the existing geopolitical structure, providing a coherent geopolitical model of realities and interests (strengths and opportunities) could lead to sustainable regionalism between Iran and Central Asia. Shared interests lead.