چالشهای نظام حقوقی مدیریت یکپارچه شهری در ایران، با تاکید بر تمرکززدایی و توسعه پایدار شهری

یکی از شاخصهای اصلی توسعه، رشد و گسترش شهرهای کشور بخصوص شهرهای بزرگ آن میباشد که متعاقب آن با بروز چالشهای زیست محیطی در شهرها و افت زیست پذیری و کیفیت زندگی، نیل به اهداف توسعه پایدار با مانع اساسی روبرو می شود. لذا این مساله مطالعه شهر و پویش های شهرنشینی را بیش از پیش ضروری می سازد.درمیان نهادهای دولتی و غیردولتی که در زمان حاضر در ایران عهده دار بخشی از امور مربوط به حفظ محیط زیست شهری می باشند، نمی توان به سادگی از نقش شهرداری که بازوی اجرایی مدیریت شهری قلمداد میگردد، گذشت.آنچه امروزه شهرداریهای کشور را با چالش اساسی روبرو کرده است، تفرق وظایف و اختیارات حوزه شهری در سازمانهای مختلف است که گاه باعث تعارضاتی در مدیریت منسجم شهر می گردد.این نظام دارای تنگناهای عمده ی قانونی، ساختاری و ارتباطات بین سازمانی است که نیازمند بازخوانی منابع حقوقی مرتبط می باشد. لذا پژوهش حاضر تلاش دارد به تبیین روابط حقوقی دولت و شهرداریها در منابع حقوقی مرتبط بپردازد.روش تحقیق توصیفی–تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای می باشد. باعنایت به بررسی های بعمل آمده بنظر می رسد سیستم مدیریت یکپارچه شهری با تکیه بر تمرکززدایی و مدیریت مشارکتی باعث یکپارچه شدن مدیریت شهری خواهد شد و تغییر نظام مدیریت شهری تمرکزگرا به سوی نظام مدیریت شهری غیرمتمرکز و یکپارچه، و اصلاح ساختار اداری– اجرایی امری گریزناپذیر است.این اصلاحات باید بر مدار قانون گرایی،قانون محوری و التزام به ایجاد پشتوانه های قانونی باشد. بعلاوه شایسته است در این راستا پس از بررسی ساختار سیاسی، فرهنگی و اقتصادی کشور، ابتدا تناقضات و خلاهای قانونی موجود شناسایی و مرتفع گردد و سپس با درنظر گرفتن ظرفیت اجرایی شهرداریها و با شناسایی شرکای استراتژیک، تصدی های جدید با تنظیم برنامه زمان بندی انتقال یابند.استفاده از تجربیات جهانی، تعامل با مراکز تحقیقاتی و جلب همکاری گسترده سازمانهای مردم نهاد باعث موفقیت هرچه بیشتر این الگو خواهد شد.

Challenges for the Integrated Urban Management System in Iran, with emphasis on decentralization and sustainable urban development

One of the main indicators of development is the growth and expansion of the country’s cities, especially its big cities, and subsequently, with the emergence of environmental challenges in cities and the decline in livability and quality of life, achieving the goals of sustainable development faces a fundamental obstacle. Therefore, this problem makes the study of the city and urbanization campaigns more necessary than ever. Among the governmental and nongovernmental institutions that are currently in charge of protecting the urban environment in Iran, there is no The role of the municipality, which is considered the executive arm of urban management, has simply passed away. What has faced the country’s municipalities with a major challenge today is the division of duties and authorities of the urban area in different organizations, which sometimes causes conflicts in coherent management. This system has major legal, structural and interorganizational communication bottlenecks that require rereading of relevant legal sources. Therefore, the current research tries to explain the legal relations of the government and municipalities in related legal sources. The method of descriptiveanalytical research and the method of collecting information is library. According to the investigations, it seems that the integrated urban management system based on decentralization and participatory management will lead to the integration of urban management and the change of the centralized urban management system to a decentralized and integrated urban management system, and the reform of the administrative structure. Implementation is inevitable. These reforms must be based on legalism, laworiented and commitment to create legal supports. In addition, in this regard, after examining the political, cultural and economic structure of the country, the contradictions and existing legal gaps should first be identified and resolved, and then by considering the executive capacity of the municipalities and by identifying strategic partners, new enterprises should be established by setting the schedule. The use of global experiences, interaction with research centers and wide cooperation of nongovernmental organizations will make this model more successful.