طراحی مدل مهارت افزایی مروجان کشاورزی ایران با تاکید بر ظرفیت سازی

هدف اصلی پژوهش حاضر، طراحی مدل مهارت افزایی مروجان کشاورزی ایران با تاکید بر ظرفیت سازی است. جامعه آماری شامل مروجان کشاورزی مراکز جهاد کشاورزی پنج منطقه کشور(تقسیم بندی استانهای کشور از نظر وزارت جهاد کشاورزی که هر منطقه شامل 6 استان میشود) که به تعداد 8142 نفر می‌باشند و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 366 نفر بدست آمد. جهت برآورد و تایید پایایی و روایی ابزار تحقیق از شاخص‌های روایی ظاهری، روایی محتوایی، روایی همگرا، روایی تفکیکی، و پایایی درونی بهره گرفته شد. نتایج مشخص نمود که سازه‌های موثر بر ظرفیت سازی حدود 76 درصد از واریانس متغیر مهارت افزایی را تبیین می کنند که در حد بسیار مناسبی است. ضمنا عامل آموزشی و فنی تاثیر معنی دار بر مهارت افزایی دارد که در ارتباط با مهارت‌های ارتباطی، فنی و مدیریتی معنی دار شده است ولیکن در ارتباط با عامل اجتماعی و اقتصادی صدق نمی کند و تاثیر معنی دار بر مهارت افزایی نداشته است. در ارتباط با عامل فرهنگی نیز در ابعاد ارتباطی و فنی تاثیر معنی دار بوده ولیکن در بعد مهارت مدیریتی مورد تایید قرار نگرفته است. لازم به ذکر است از بین شاخص های مذکور، نقش عامل فنی با بالاترین ضریب مسیر معنی دار شد.

Designing a skills development model for Iranian agricultural promoters with emphasis on capacity building

The main purpose of this study is to design a skills development model for Iranian agricultural promoters with emphasis on capacity building. The statistical population included agricultural promoters of agricultural jihad centers in five regions of the country (division of the country’s provinces according to the Ministry of Agricultural Jihad, each region includes 6 provinces) which is 8142 people and the sample size was 366 people using Cochran’s formula. In order to estimate and confirm the reliability and validity of the research instrument, the indicators of apparent validity, content validity, convergent validity, discriminant validity, and internal reliability were used. The results showed that the structures affecting capacity building explain about 76% of the variance of the skillbuilding variable, which is very appropriate. In addition, the educational and technical factor has a significant effect on skill enhancement, which has become significant in relation to communication, technical and managerial skills, but does not apply in relation to social and economic factors and has not had a significant effect on skill enhancement. In relation to the cultural factor, it has had a significant impact on the communication and technical dimensions, but has not been approved in terms of managerial skills. It should be noted that among the mentioned indicators, the role of technical factor with the highest path coefficient was significant.