مسئولیت بین‌المللی ناتو در بحران‌های ژئوپلیتیک از منظر حقوق بشردوستانه بین‌المللی

هدف این پژوهش، تبیین مسئولیت بین‌المللی ناتو در بحران‌های ژئوپلیتیک از منظر حقوق بشردوستانه بین‌المللی است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی است. شواهد نشان می‌دهد، گسترش روزافزون ناتو به‌عنوان یک سازمان نظامی بین‌المللی در عرصه روابط بین‌الملل ازیک‌طرف باعث تحکیم روابط و مناسبات بین‌المللی شده است و از طرف دیگر باعث ایجاد مشکلات و ابهاماتی در چگونگی عملکرد و به‌تبع آن پذیرش مسئولیت توسط این نهاد بین‌المللی گردیده است. در این میان ماهیت خاص ناتو سبب ابهامات بیشتری در حقوق بین‌الملل به‌خصوص در زمینه اجرای قواعد مسئولیت بین‌المللی شده است. ماهیت نظامی سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) سبب پررنگ‌تر شدن نقش اعضاء در عملکرد و جهت‌دهی به فعالیت‌های سازمان شده است. در نتیجه این مسئله می‌تواند در انتساب اعمال و ایجاد نوعی مسئولیت دوگانه یا مسئولیت هم‌زمان اعضاء و سازمان موثر باشد. پیشنهاد می‌شود در ساختار ملل و مواد منشور ملل متحد تغییراتی ایجاد شود تا مسئولیت ناتو به‌عنوان یک سازمان نظامی از راهبرد دغدغه حقوق ملت‌ها به حقوق افراد تبدیل گردد.

NATO’s international responsibility for geopolitical crises from the perspective of international humanitarian law

The purpose of this study is to explain NATO’s international responsibility in geopolitical crises from the perspective of international humanitarian law. The research method is descriptiveanalytical. Evidence shows that the growing expansion of NATO as an international military organization in the field of international relations has on the one hand strengthened international relations and on the other hand has caused problems and ambiguities in how it operates and consequently the acceptance of responsibility by this international body. Meanwhile, the special nature of NATO has caused more ambiguity in international law, especially in the implementation of the rules of international responsibility. The military nature of the North Atlantic Treaty Organization (NATO) has highlighted the role of members in the performance and direction of the organization’s activities. As a result, it can be effective in assigning actions and creating a dual responsibility or simultaneous responsibility of members and the organization. It is suggested that changes be made to the structure of the nations and to the provisions of the Charter of the United Nations so that NATO’s responsibility as a military organization shifts from a strategy of concern for the rights of nations to the rights of individuals.