برنامه ریزی منطقه ای در تحلیل گفتمان توسعه ای دولت سازندگی

برنامه ریزی و توسعه منطقه ای و جایگاه آن در نظام برنامه ریزی کشور، همچنان چالشی در خور تلاش های بیشتر و گسترده تر به شمار می آید. چرا که نابرابری منطقه ای با مسایلی که به دنبال خود دارد به عنوان مانعی بر سر راه توسعه متوازن و پایدار عمل می کند. دولت هاشمی رفسنجانی درایران بعد از انقلاب اسلامی گفتمان تعدیل‌اقتصادی (سازندگی) را به عنوان گفتمان کلان در امر توسعه جامعه ایران مطرح و متکفل امر برنامه ریزی توسعه بودند تا هم عقب ماندگی سنتی و تاریخی را در جامعه ایران و هم مشکلات ناشی از جنگ هشت ساله و هم بحران‌های ناشی از آن را جبران نمایند . گفتمان سازندگی ،گفتمانی لیبرال و فرد گرایانه بود و گفتمان خود را بر مبنای غیریت و تمایز آشکار با اقتصاد دولتی جنگ هشت ساله مفصل بندی کرد . دال مرکزی این گفتمان توسعه اقتصادی بود و به این خاطر موجب ایجاد تضاد‌ها و بحران‌های ناشی از کسب قدرت در عرصه سیاسی کشور شد . گفتمان سازندگی تنها راه نجات‌کشور را توجه به اقتصاد مدرن و اجرای سیاست‌های مالی و پولی ذیل‌استراتژی تعدیل اقتصادی عنوان می داشت .

Regional planning in the analysis of the development discourse of the construction government

Regional planning and development, and its place in the country’s planning system, continue to be a challenge worthy of greater and broader efforts. Because regional inequality with the issues that follow it acts as an obstacle to balanced and sustainable development. Hashemi Rafsanjani’s government in Iran after the Islamic Revolution introduced the discourse of economic adjustment (constructiveness) as a major discourse in the development of Iranian society and was responsible for the development of traditional and historical backwardness in Iranian society and the problems caused by war. Eight years and compensate for the crises caused by it. The constructive discourse was a liberal and individualistic discourse, articulating its discourse on the basis of otherness and obvious distinction from the state economy of the EightYear War. The central sign of this discourse was economic development, and thus led to conflicts and crises caused by gaining power in the country’s political arena. The constructive discourse stated that the only way to save the country was to pay attention to modern economics and implement financial and monetary policies under the strategy of economic adjustment.