رویکرد سازه انگارانه به فرهنگ استراتژیک روسیه و ایران در جغرافیای سیاسی اوراسیا تاثیر آن بر منافع ملی ایران

مفهوم فرهنگ استراتژیک از نظر رفتارهای سیاست خارجی امروز کشورها دارای اهمیت اساسی است. این مفهوم که توسط جک اسنایدر ابداع شده است ، در هسته اصلی درک ماهیت روابط بین دولتی قرار دارد و بنابراین به عنوان اصلی ترین رفتارهای سیاست خارجی کشورهای مدرن ملت عمل می کند. مفهوم فرهنگ استراتژیک از یک طرف ریشه های سازه انگاری دارد در حالی که در طرف دیگر ضربه ای به تئوری انتخاب منطقی نیز وارد می کند. این مقاله اساساً با استفاده از رویکرد سازه گرایانه برای درک عناصر سازنده فرهنگ استراتژیک روسیه و ایران، پتانسیل آن در برقراری روابط راهبردی با ایران است. این مقاله نشان می دهد که ریشه فرهنگ های استراتژیک روسیه نسبت به اوراسیا اساساً بر اساس تجربیات متفاوت تاریخی مفهوم ایدئولوژی و اعتقادات رهبری آنها نسبت به منطقه است. بعلاوه فرهنگهای استراتژیک هر دو کشور همچنین با مفاهیم ما در مقابل دیگران که هسته اصلی الگوی ساره انگاری را تشکیل می دهند ، هدایت می شوند. در این مقاله استدلال می شود که با توجه به ویژگی فرهنگ استراتژیک روسیه که مبتنی بر قدرت سخت است، از پتانسیل اندکی برای برقراری روابط راهبردی میان دو کشور وجود دارد و دو کشور در بسیاری از حوزه ها مانند آسیای مرکزی قفقاز دریای کاسپین و حوزه انرژی با هم رقابت دارند. در این پژوهش منابع الکترونیک و نوشتاری استفاده شده است و اطلاعات به روش کتابخانه ای گردآوری شده است.

Constructivism approach toward Iran and Russia strategic culture in Eurasia geopolitics and its effect upon Iran national interests.

The concept of strategic culture is of fundamental importance for the foreign policy behaviors of countries today. This concept, developed by Jack Snyder, is at the core of understanding the nature of intergovernmental relations and therefore serves as one of the main foreign policy behaviors of modern nations. The concept of strategic culture has constructivism roots on the one hand, and strikes at rational choice theory on the other. This article basically uses the constructivism approach to understand the constructive elements of the strategic culture of Russia and Iran and its potential to establish strategic relations with Iran. This article shows that the roots of Russia’s strategic cultures towards Eurasia are mainly based on different historical experiences, the concept of ideology and their leadership beliefs about the region. In addition, the strategic cultures of both countries are also guided by the concepts of “we against others” that form the core of the constructivism paradigm. In this article, it is been argued that, owing to the fact that nature of Russia’s strategic culture is based on hard power, there is little potential for strategic relations between the two countries and these two countries compete with each other in many areas such as central Asia, Caucasus and Caspian see on the field of energy. In this research, electronic and written sources have been used and the information is collected in a library method.