تاثیر سنت و مدرنیته بر بناهای عمومی دوره پهلوی اول شهر تبریز

با ورود معماری مدرن به ایران، ساختمان‌های عمومی بیش از هر نوع ابنیه دیگر تحت تاثیر این گرایش قرار گرفته و شکل خاصی، عملکردگرا و ساده به خود گرفتند. با روی کار آمدن پهلوی، رضاشاه که سعی در زدودن خاطره قاجار و ایجاد ذهنیت و هویت جدید بود، شهر تبریز را نیز با ساخت ‌و سازهای مدرن بسیاری مواجه نمود. در دوره پهلوی اول، آمیختگی سبکی حاصل از تاثیرپذیری و یا تلفیق، خود منجر به نوعی معماری با سبک شاخص ‌شد. در این پژوهش، تلاش شده میزان تاثیرپذیری بناهای عمومی دوره پهلوی اول (1300-1318) تبریز از سنت و مدرنیته، بر اساس نظر متخصصین و خبرگان معماری بررسی و تحلیل شود. روش تحقیق بصورت توصیفی تحلیلی با روش پیمایشی می باشد. برای جمع آوری داده ها از مطالعات کتابخانه ای و پرسشنامه با روش طیف لیکرت استفاده شده، جامعه آماری 102 نفر متخصص معماری که حجم نمونه برابر 50 نفر شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از تکنیک تاپسیس با نرم افزار spss استفاده شد. یافته ها نشان داد که کارخانه‌ی چرم بر مبنای نظر پاسخ‌گویان از سایر بناها بر مبنای هر یک از مولفه‌های پلان‌، تزیینات داخلی‌، فرم‌، هندسه نما‌، مصالح با درجه نزدیکی 0.737 نسبت به سایر بناها مدرن‌تر است و عمارت شهرداری تبریز با درجه نزدیکی 0.0916، نسبت به سایر بناها سنتی‌تر می باشد. نتیجه گرفته می شود که در اکثر این ساختمان‌ها تلفیقی از عناصر سنتی و مدرن به کار رفته که با توجه به نتایج تحقیقات مشابه، نشانگر ماهیت منحصر بفرد معماری آن دوره می‌باشد.

The influence of tradition and modernity on the public buildings of the first Pahlavi period in Tabriz City

With the arrival of modern architecture in Iran, public buildings were influenced by this trend more than any other type of building and took on a functional and simple form. With the coming to power of Pahlavi, Reza Shah, who was trying to erase the memory of Qajar and create a new mentality and identity, also faced the city of Tabriz with many modern constructions and instruments. In the first Pahlavi period, the fusion of style resulting from influence or combination, itself led to a kind of architecture with a prominent style. In this research, an attempt has been made to investigate the impact of public buildings of the first Pahlavi period (19401922) of Tabriz on tradition and modernity, based on the opinion of architectural experts. The research method is descriptiveanalytical with survey method. The statistical population was 102 architects who had a sample size of 50 people. TOPSIS technique with SPSS software was used to analyze the data. Findings showed that the leather factory is more modern than other buildings according to the respondents’ opinion based on each of the components of plan, interior decoration, form, geometry, materials with a degree of proximity of 0.737. The building of Tabriz Municipality, with a degree of closeness of 0.0916, is more traditional than other buildings. It is concluded that in most these buildings, a combination of traditional and modern elements has been used, which according to the results of similar research, indicates the unique nature of the architecture of that period.