تحلیل روند تغییرات سطوح توسعه یافتگی در نواحی روستایی بخش تیکمه‌داش با استفاده از مدل موریس

برخورداری از خدمات مختلف زیربنایی و تسهیلات اجتماعی و اقتصادی، از اساسی ترین شاخص‌های توسعه در هر واحد برنامه ریزی بویژه مناطق روستائی می باشد. برای موفقیت در برنامه ریزی و رسیدن به توسعه اولین گام، بررسی و شناخت واقعی از سطح برخورداری، توانمندی ها، محدودیت ها و عدم تعادل های منطقه ای می باشد. تحقیق حاضر از نوع توصیفی و ‌تحلیلی بوده‌ و هدف از انجام آن سنجش سطح توسعه یافتگی نقاط روستایی بخش تیکمه داش و رتبه بندی آنها از نظر میزان برخورداری از امکانات و تسهیلات مختلف می باشد، جامعه‌ آماری تحقیق‌، شامل 4 دهستان اوجان شرقی، سهندآباد، عباس شرقی و غربی بوده و برای‌ جمع‌آوری داده‌های موردنیاز از دو روش کتابخانه‌ای و میدانی استفاده‌ شده است. برای تجزیه‌ و تحلیل ‌داده‌های‌ پژوهش و تعیین سطح توسعه یافتگی ، 27 متغیر در شاخص های مختلف اقتصادی، اجتماعی و کالبدی در سطح دهستان اتنخاب و به منظور تحلیل نابرابرهای توسعه ی روستایی، از روش ضریب تغییرات(c.v.) استفاده شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که سطوح برخورداری دهستان های بخش با یکدیگر متفاوت بوده و با توجه به ضریب کلی برخورداری، برخوردارترین دهستان (اوجان شرقی) نسبت به محرومترین دهستان (عباس شرقی) حدود 2/38 برابر برخوردار می باشد. تفاوت سطوح برخورداری در زمینه های کالبدی و اجتماعی بیشتر از زمینه اقتصادی است. همچنین یافته های تحقیق نشان می دهد که نقاط روستایی این بخش هنوز برای دستیابی به توسعه ی متوازن، یکپارچه و پایدار راه طولانی در پیش رو دارد.

Analysis of the trend of changes in levels of development in rural areas of Tikmedash district using Morris model

Having different infrastructure services and social and economic facilities is one of the most important development indicators in each planning unit especially in rural areas. To succeed in planning and achieving development, the first step is to examine the real level of regional capability, limitations, and imbalances. The present research is descriptive and analytical. The aim of this study was to measure the level of development of rural areas of Timal Dashe sector and their ranking in terms of the level of facilities and facilities. The statistical population of the study consisted of 4 Ojun districts East, Sahandabad, Abbas, East and West. For collecting required data, two methods of library and field have been used. To analyze the research data and determine the level of development, 27 variables have been used in different economic, social and physical indicators in the rural area. In order to analyze rural development inequalities, the coefficient of variation (CV) has been used. . The results of the research show that the levels of the rural districts are different and according to the general coefficient of utilization, the most suitable rural district (East Azarbaijan) is about 1.34 times the most deprived rural district (Eastern Abbas). Differences in the levels of physical and social contexts are more than economic. Research findings also show that the rural areas of this sector still have a long way to achieve a balanced, integrated and sustainable development.