تحلیلی بر تجربه شهر دوستدار سالمند؛ مطالعه موردی شهر کرج

جهان، اکنون، دو فرآیند عمده جمعیت‌شناختی را تجربه می‌کند: یکی «سالخوردگی جمعیت» و دیگری، «شهرنشینی فزآینده». این دو فرآیند، جزء دغدغه‌های اصلی برنامه‌ریزی و مدیریت شهری است. از جمله الگوهای توسعه شهری که بر رابطه بین فضاهای شهری و پدیده سالخوردگی تاکید دارد، «شهر دوستدار سالمند» است. هدف شهر دوستدار سالمند، ساخت شهر مطابق با نیازهای سالمندان است. پیش‌فرض تحقیق بر این ایده استوار است که سالمندی به همان میزان که «بدن‌مند» است، «مکان‌مند» نیز است. همچنین سالمندی صرفاً محدود به فضاهای خاص شهری نیست، بلکه هر جنبه از زندگی سالمندی با فضاهای گوناگون شهری ارتباط پیدا می‌کند. ارزیابی و تحلیل تجربه شهر دوستدار سالمند بر اساس یک‌سری شاخص‌ها و معیارها صورت می گیرد. این مقاله بر پایه تدوین شاخص‌ها و معیارهای مورد نیاز، از طریق روش‌های کمّی و کیفی، به تحلیل تجربه شهر دوستدار سالمند در شهر کرج پرداخته است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که تجربه شهر دوستدار سالمند در نمونه شهر کرج، به طور کلی پایین‌تر از استانداردهای لازم است. از این رو، نیاز به ارتقاء، اصلاح، احیاء و در مواردی ایجاد دارد.

An Analysis of the Experience of the Old Friendly City (Case Study: Karaj City)

The world is currently experiencing two major demographic processes: one, &population aging& and the other, &increasing urbanization.& These two processes are among the major concerns of urban planning and management. One of the patterns of urban development that emphasizes the relationship between urban spaces and the phenomenon of aging is the &AgeFriendly City&. The goal of the AgeFriendly City is to build a city that meets the needs of the elderly. The premise of the research rests on the idea that aging is as &Embodied& as &Emplaced&as well. Likewise, aging is not just confined to specific urban spaces, but every aspect of ageing life relates to different urban spaces. Evaluation and analysis of AgeFriendly City experience is based on a number of indicators and criteria. This article analyzes the experience of the AgeFriendly City in Karaj based on the criteria and criteria required through quantitative and qualitative methods. The results of this study show that the AgeFriendly City experience in the Karaj sample is generally lower than the required standards. Hence, it needs to be upgraded, refined, revitalized and in some cases created.