ارزیابی شرایط اقلیم گردشگری شهرهای منتخب استان اصفهان بر اساس شاخص‌های اقلیم گردشگری

امروزه در پیشرفت صنعت گردشگری عوامل مختلفی تاثیر‌گذار هستند که یکی از مهم‌ترین پارامترها، شرایط اقلیمی مقصد گردشگری می‌باشد. اقلیم و گردشگری ارتباط تنگاتنگی با هم دارند به طوری که اقلیم با تاثیر‌گذاری بر منابع محیطی، طول مدت و کیفیت توریسم، سلامتی گردشگران، تجارب شخصی گردشگران و انتخاب و تصمیم‌گیری برای سفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد. شاخص‌های مختلفی برای بررسی وضعیت اقلیم گردشگری ارائه شده است. هدف این پژوهش ارزیابی شرایط و ویژگی‌های اقلیمی در توسعه فرآیندهای گردشگری در استان اصفهان می‌باشد که شاخص‌های اقلیم گردشگری در دوره‌های 2009 تا 2013 را بررسی نمودیم. یافته‌های به‌دست‌آمده از مدل‌های اقلیمی و مقایسه نتایج با شرایط واقعی جوی اصفهان نشان می‌دهد که شاخص‌های tci، pet و pmw نسبت به بیکر قدرت تبیین‌کنندگی بهتری دارند. نتایج نشان می‌دهد که شرایط زیست‌اقلیمی شهر اصفهان در ماه‌های مختلف سال متفاوت بوده است. طبق محاسبات صورت گرفته در هر 5 ایستگاه بر اساس شاخص‌های مورد بررسی، ماه‌های آپریل، می، سپتامبر و اکتبر بالاترین مقادیر عددی شاخص tci شهر اصفهان را نمایش داد که دارای شرایط ایده‌آل می باشند. بر‌اساس شاخص بیکر ماه‌های می، آپریل، سپتامبر و اکتبر دارای هوای مطبوع و ملایم است و انسان با پوشش معمولی احساس راحتی می‌کند و هم‌چنین بر‌اساس شاخص‌های pet و pmw شرایط آسایش برای گردشگر در ماه سپتامبر فراهم می‌باشد. در ‌واقع می‌توان اذعان داشت که اغلب روش‌ها ماه سپتامبر را بهترین ماه از لحاظ آسایش‌اقلیمی دانسته که انسان در این ماه احساس آسایش می‌کند و در ماه‌های ژانویه، فوریه و دسامبر که از ماه‌های سرد هستند، اقلیم استان تحت‌تاثیر سامانه‌های اقلیمی است که شرایط نامطلوبی در این ماه‌ها وجود دارد و انسان در طی این ماه‌ها احساس عدم‌آسایش می‌کند.